20 Οκτ 2013

ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Το ύψος του χρέους της Κεντρικής Διοίκησης, όπως αναγράφεται στο πρόσφατα δημοσιευθέν δελτίο δημοσίου χρέους δευτέρου Τριμήνου 2013, παρουσιάζειπράγματι μια αυξητική τάση (από 305,53 δισ. ευρώ το Δεκέμβριο του 2012 φτάνει τα 321,62 δισ. ευρώ τον Ιούνιο του 2013). Ωστόσο, αυτή η αύξηση ούτε αιφνίδια ήταν ούτε μπορεί να αποτελέσει αιτία για την πρόκληση οποιασδήποτε ανησυχίας, αφού είναι παροδική, χρονικά ορισμένη και, το σημαντικότερο, ισοσταθμίζεται από την απόκτηση περιουσιακών στοιχείων από το Ελληνικό Δημόσιο.
 http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63876795
 Αυτή είναι η ανακοίνωση του ΥΠΟΙΚ, δηλαδή του Στουρνάρα, μετά την ανακοίνωση για τη μεταβολή του δημοσίου χρέους κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013. Η μόνηαλήθεια στην παραπάνω ανακοίνωση είναι πως δεν ήταν αιφνίδια η αύξηση αυτή τουχρέους. Όλα
 τα υπόλοιπα είναι ψέματα. Πριν περάσουμε στα πολύ πιο σοβαρά αςδούμε λίγο από πιο κοντά την ανακοίνωση και όσα ισχυρίζεται το υπουργείο. Ούτεπαροδική είναι ούτε χρονικά ορισμένη
 η αύξηση του δημοσίου χρέους εξ αιτίας τωντραπεζών. Δεν είναι παροδική ούτε χρονικά ορισμένη γιατί προϋποθέτει πως ταχρήματα που δόθηκαν στις τράπεζες θα τα πάρουν πίσω. Αυτό με τη σειρά του υπονοεί το υπουργείο λέγοντας πως η αύξηση του χρέους «
σοσταθμίζεται από την απόκτηση περιουσιακών στοιχείων από το Ελληνικό Δημόσιο».
Φυσικά κι αυτό είναιψέμα και το γνωρίζουν καλά. Θα δούμε την αλήθεια του ισχυρισμού μου αυτούκατόπιν αλλά ας δούμε τώρα ποια ήταν η χρηματιστηριακή αξία των τραπεζών το2010
Η χρηματιστηριακή αξία του συνόλου των τραπεζών στην Ελλάδα ανερχόταν στα23,516 δισεκατομμύριαευρώ. Από τότε η χρηματιστηριακή αξία των τραπεζών έχει καταρρεύσει ακόμα περισσότερο
Το ΥΠΟΙΚ και ο Στουρνάρας πιθανά ελπίζουν στα θαύματα ή λένε ψέματα πως ταχρήματα που έχει δώσει το δημόσιο στις τράπεζες είναι εξασφαλισμένα μέσωαπόκτησης μετοχών. Εκείνο όμως που είναι το πλέον ουσιαστικό είναι άλλο. Και είναιεκείνο το οποίο αποκρύπτεται. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έχει ακόμη πολύδρόμο να τραβήξει και πάλι εξ αιτίας των τραπεζών. Αρχίσαμε παρουσιάζοντας την τελευταία σχέση τραπεζών και ελληνικού κράτους.Η σχέση αυτή όμως είναι πολύ βαθειά και πολύ παλιά. Την σχέση ελληνικού κράτουςκαι τραπεζών από την σύσταση του νεοελληνικού κράτους την έχουμε σκιαγραφήσειπαλιότερα (Οι τράπεζες και ο ρόλος τους στην Ελλάδα
http://eparistera.blogspot.gr/2013/03/blog-post_31.html).

Στο σημερινό άρθρο θα προσπαθήσουμε να ξεδιαλύνουμε το μπερδεμένο κουβάριτης ασύλληπτων για τον κοινό νου διαστάσεων οικονομικής διαπλοκής ελληνικού κράτους και τραπεζών. Τη σχέση και την επιβάρυνση του ελληνικού δημοσίουχρέους από τα πακέτα διάσωσης των ελληνικών τραπεζών. Και τέλος την τεράστιακαι σίγουρη επιβάρυνση με τεράστια ποσά του δημοσίου χρέους από τις τράπεζεςστο εγγύς μέλλον. Όλα άρχισαν μια βραδιά του φθινόπωρου του 2008.
Ο ουρανός ήταν ανέφελος σεσυμφωνία με τη διάθεση της συντριπτικής πλειονότητας του λαού που ζούσε στοναπόηχο της δόξας των ολυμπιακών αγώνων και του, αποδεδειγμένου πλέον,εκπολιτισμού του μέσω του ευρώ. Η επαρχιώτικη μεγαλομανία του είχε πλέονικανοποιηθεί. Μέσα στο κλίμα αυτό της αδιαφορίας και της αφ’ υψηλού ενατένισης............
................................................................................................................................................................
....Στο παρόν άρθρο περιγράψαμε πως το ελληνικό δημόσιο ανέλαβε το κόστος νακαλύψει τα χρέη και τις ζημιές των ελληνικών τραπεζών που στην ουσία είναι χρέηκαι ζημιές του κεφαλαίου. Το ελληνικό αστικό κράτος ανέλαβε το καθήκον ναμεταφέρει τις ζημιές και τα χρέη του κεφαλαίου στην εργασία. Εκμεταλλεύτηκεταυτόχρονα την ευκαιρία για να διαμορφώσει τις συνθήκες εκείνες που θαεπιτρέπουν τη συνέχιση της διαδικασίας της συσσώρευσης για το ελληνικό κεφάλαιοδίνοντάς του μια νέα και υποδεέστερη θέση στον παγκόσμιο καπιταλιστικόκαταμερισμό εργασίας.Οι λόγοι της μακράς αυτής διερεύνησης ήταν από τη μια να τεκμηριωθεί η θέση γιατην ευθύνη των τραπεζών, και κατ’ επέκταση του κεφαλαίου, για την οξεία μορφή τηςκρίσης στην Ελλάδα, να δούμε το μέχρι τώρα πέρασμα των ζημιών του κεφαλαίουστα χαμηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια και τελευταίο να δούμε ποιο είναι τοεπερχόμενο. Ο εργαζόμενος, ο άνεργος και ο συνταξιούχος καλούνται ναπληρώσουν τα χρέη των τραπεζών. Από τα στοιχεία που παρουσιάσαμε ήδη τοελληνικό κράτος έχει δώσει στις τράπεζες ρευστό 60 δισεκατομμυρίων ευρώ το οποίοέχει εγγραφεί φυσικά στο δημόσιο χρέος. το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 18,7 τουδημοσίου χρέους όπως αυτό είχε διαμορφωθεί το καλοκαίρι του 2013. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το ελληνικό δημόσιο έχει αναλάβει και το χρέος τωντραπεζών μέσω των εγγυήσεών του. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το θέμα πουπροσπαθήσαμε να διερευνήσουμε εδώ. Κι αυτό γιατί το σύνολο αυτών τωνεγγυήσεων θα πληρωθεί από το δημόσιο. Οι τράπεζες είναι απολύτως αδύνατο ναπληρώσουν οτιδήποτε. Πόσες είναι τελικά αυτές, μέχρι τώρα τουλάχιστον. Σύμφωνακαι με τους πλέον μετριοπαθείς υπολογισμούς τα εγγυημένα ομόλογα πουβρίσκονται στο εξωτερικό ανέρχονται το ελάχιστο στα 100 δισεκατομμύρια ευρώ ενώάλλα 50 δισεκατομμύρια ευρώ είναι το χρέος στην ΤτΕ για τη χρηματοδότηση μέσωτο ELA.
Σε βάθος κάποιου χρόνου αυτά τα ποσά των εγγυήσεων είναι υποχρεωτικό ναπληρωθούν από το δημόσιο μέσω δανεισμού φυσικά. Έτσι το συνολικό ποσό που τοελληνικό δημόσιο, δηλαδή εμείς, θα πληρώσουμε για τις ζημιές του κεφαλαίου μέσωτων τραπεζών του θα ανέρχεται γύρω στα 220 με 230 δισεκατομμύρια ευρώ. Τοποσό που βρίσκεται σε αναμονή επομένως για να εγγραφεί στο δημόσιο χρέοςανέρχεται στα 160 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου. Ίσως βέβαια το ποσό αυτό ναείναι μικρότερο κατά 44 δισεκατομμύρια ευρώ αν τα περίπου τόσα χρήματα από ταχρήματα της ανακεφαλαιοποίησης που χρησιμοποιήθηκαν κατέληξαν στην πληρωμήτων δανείων που είχαν πάρει οι τράπεζες και έληγαν τον 4ο του 2013 και μέσα στο13. Στην περίπτωση αυτή απομένουν άλλα 100 δισεκατομμύρια για πληρωμή και ολογαριασμός θα δοθεί φυσικά στα χαμηλότερα κοινωνικά και εισοδηματικά στρώματατις ελληνικής κοινωνίας με τη δήμευση των περιουσιακών στοιχείων του. Θαφορτωθούν επίσης στο δημόσιο χρέος με κάποιους τρόπους.
 Τελειώνοντας θέλω να τονίσω πως οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου δενκάνουν λάθος και ούτε κι έχουν άλλη επιλογή στη συγκεκριμένη φάση που διανύει οπαγκόσμιος καπιταλισμός. Σε άλλες φάσεις του είχε κι άλλες λύσεις. Τώρα όχι. Όλαθα φορτωθούν στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα εκτός κι αν αντιδράσουν. Στοχέρι τους είναι να μη συμβεί αυτό.

περισσότερα:
http://eparistera.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου