21 Ιουν 2015

ΛΟΓΩ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥ», ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΡΗΞΗΣ!



Του ΠΑΝΟΥ ΚΟΣΜΑ*

Η διακοπή των διαπραγματεύσεων μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών είναι μια κρίσιμη στιγμή, που μπορεί να προετοιμάσει τις πιο διαφορετικές προοπτικές: είτε μια συμφωνία στον ενδιάμεσο τόπο μεταξύ της πρότασης της ελληνικής κυβέρνησης (κείμενο των 47 σελίδων plus) και του τελεσιγράφου των δανειστών αλλά μετατοπισμένη «λίγο ακόμη» προς την κατεύθυνση του δεύτερου, είτε μια σύντομη περίοδο «χωρίς συμφωνία» αλλά με εντεινόμενα στοιχεία οικονομικής και κοινωνικο-πολιτικής αστάθειας που θα λειτουργήσει σαν ευκαιρία για τον αντίπαλο, είτε το σταμάτημα του καθοδικού σπιράλ στο οποίο έχουμε εγκλωβιστεί και την υλοποίηση ενός συνειδητού σχεδίου ρήξης με το σύστημα.

Αριστερή πολιτική στη συγκεκριμένη στιγμή είναι να ενισχύσουμε όλους τους δυνατούς παράγοντες που θα κλείνουν το δρόμο στην πρώτη εκδοχή και θα προσπαθούν να αξιοποιήσουν το (προσωρινό;) ναυάγιο των συνομιλιών ενάντια στη δεύτερη εκδοχή και υπέρ της τρίτης!

2+1 ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ

Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τις πολύ σκληρές απαιτήσεις του που οδήγησαν στο ναυάγιο των συνομιλιών, το ΔΝΤ προέβη στη γνωστή δήλωση ότι είναι «τεχνικός και όχι πολιτικός οργανισμός». Ωστόσο, η παράλληλη δήλωση ότι θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί τη (χρεοκοπημένη) Ουκρανία ακόμη και αν αυτή δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της διαψεύδει πανηγυρικά την προηγούμενη δήλωση, αποδεικνύοντας ότι το ΔΝΤ λειτουργεί «τεχνικά» για την Ελλάδα και πολιτικά για την Ουκρανία για τους ίδιους λόγους, που είναι και στις δύο περιπτώσεις καθαρά πολιτικοί.



Η στάση των Ευρωπαίων (Γερμανία, Κομισιόν, Ντράγκι κ.λπ.) διέπεται επίσης από κατεξοχήν πολιτικά κριτήρια. Δεν θέλουν να υπάρξει «ευδιάκριτη» ρωγμή στο οικοδόμημα της πανευρωπαϊκής λιτότητας διότι το μήνυμα ότι η Αριστερά μπορεί να αμφισβητήσει τη λιτότητα θα είναι καταλυτικά διαβρωτικό γι’ αυτό το οικοδόμημα.

Τώρα, ήρθε η ώρα να εξαχθούν, με τη σκληρή επικύρωση μιας οδυνηρής τετράμηνης εμπειρίας, δύο συν ένα θεμελιώδη συμπεράσματα για τα οποία κάποιοι προειδοποιούσαμε εδώ και καιρό:

1. Η λεγόμενη «διαπραγμάτευση» είναι

Μια αποκαλυπτική μαρτυρία για τις συνθήκες δουλειάς στα ξενοδοχεία



Ο Πάνος (τα πλήρη στοιχεία του είναι στη διάθεση της εφημερίδας) δουλεύει τα τελευταία εφτά χρόνια ως εποχιακός στον τομέα του Επισιτισμού - Τουρισμού σε μεγάλα νησιά. Προηγούμενα, δούλευε στην Αθήνα, σε εστιατόρια με πλήρη απασχόληση. Μίλησε στον «Ριζοσπάστη» και καταθέτει όχι μόνο τη δική του εμπειρία, αλλά και άλλων συναδέλφων του, για τις συνθήκες δουλειάς στον κλάδο.
Οπως μας είπε χαρακτηριστικά, «όσο περισσότερα αστέρια έχει ένα ξενοδοχείο, τόσο λιγότερους "κανονικούς" εργαζόμενους απασχολεί. Τι εννοώ; Είτε για να το βάλεις στο βιογραφικό σου, είτε για να κάνεις πρακτική, εκτός από κάποιους μόνιμους, το ξενοδοχείο απασς από το εξωτερικό, με ό,τι σημαίνει αυτό για το μισθό και το ωράριο...
Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, χρησιμοποιούν και το πρόσχημα της ξένης γλώσσας και παίρνουν κυριολεκτικά τσάμπα προσωπικό από το εξωτερικό, από τα λεγόμενα "γραφεία εργασίας". Αυτοί οι εργαζόμενοι, στην καλύτερη περίπτωση, παίρνουν το "υπέρογκο" ποσό των 550 ευρώ, στη χειρότερη των 350 ευρώ. Το καταπληκτικό είναι ότι πρέπει και αυτοί να δώσουν στα ιδιωτικά γραφεία, που υποτίθεται ότι τους βολεύουν, μέχρι και ένα μισθό...».
«Στο πόδι» για 14 συνεχόμενες ώρες
...δεν έχει καμιά σχέση με τις συνθήκες που απασχολούνται οι εργαζόμενοι στον τουρισμό

Ο Πάνος μας μιλάει για τις συνθήκες που δουλεύει ο ίδιος και οι συνάδελφοί του. «Αξίζει να σου πω για το ωράριο: Σηκώνεσαι το πρωί, με την ανατολή του ήλιου, πας στο μαγαζί και φεύγεις το βράδυ. Στην καλύτερη περίπτωση, δουλεύεις 12 ώρες. Ο μέσος όρος δουλειάς είναι 14 ώρες. Αυτά είναι τα ωράρια. Σου ζητάνε να δουλεύεις κάτω από πίεση, να στέκεσαι στα πόδια σου πολλές ώρες... Αν κοιτάξεις, μάλιστα, σε αγγελίες για εποχιακούς, αυτό είναι το πνεύμα, τα εξοντωτικά ωράρια!
Οσο για τα λεφτά που παίρνεις, είναι στην καλύτερη περίπτωση ο κόπος σου, χρήματα 4-5 μηνών, συν αν πάρεις από το ταμείο ανεργίας το χειμώνα τα 360 ευρώ περίπου. Για να καταλάβεις τις αναλογίες με τις αμοιβές, υπάρχουν πεντάστερα ξενοδοχεία που πληρώνεις 700 και 800 ευρώ τη βραδιά και άμα δεις τους μισθούς που δίνουν στους εργαζόμενους, είναι λιγότερα από ό,τι κοστίζει το βράδυ σε ένα δωμάτιο, το πιο απλό.
Καλώς εχόντων των πραγμάτων, φεύγεις από το νησί με

Από την ανάπτυξη του τουρισμού κερδίζουν μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι




Ο «Ριζοσπάστης» συζητάει με τον Νίκο Παπαγεωργίου, πρόεδρο του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής



- Τι τάσεις καταγράφονται σε ό,τι αφορά την τουριστική κίνηση τη σεζόν που «τρέχει» και ποια είναι τα μεγέθη για τον κλάδο του τουρισμού στη χώρα μας;
-- Οι εργοδοτικές οργανώσεις και η κυβέρνηση μιλάνε φέτος για πάνω από 810.000 διεθνείς αφίξεις μέχρι τέλος Μάρτη, γεγονός που συνεπάγεται αύξηση κατά περίπου 29% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2014. Αντίστοιχη αύξηση είχε και η Αθήνα, κατά 29,5%. Πρόκειται για νούμερα εντυπωσιακά αν σκεφτεί κανείς ότι έρχονται μετά από δυο συνεχόμενες χρονιές - ρεκόρ σε έσοδα και αφίξεις.
Το ζήτημα, όμως, είναι ότι τα μεγέθη αυτά δεν αποτυπώνουν το τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τη «βιτρίνα». Η ανάπτυξη του τουρισμού που είχαμε καθ' όλη την περίοδο της κρίσης, συνοδεύτηκε από ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ακόμη χειρότερους όρους εργασίας και, βέβαια, ακόμα μεγαλύτερο αποκλεισμό των λαϊκών στρωμάτων από τις διακοπές και την αναψυχή.
Σε ό,τι αφορά τα μεγέθη, υπάρχουν σήμερα περίπου 10.000 ξενοδοχεία σε όλη τη χώρα, πάνω από 400 στην Αττική, τα οποία θα φιλοξενήσουν τα 25 και πλέον εκατομμύρια του εισερχόμενου τουρισμού, όπως είναι οι προσδοκίες για φέτος. Παρά την κρίση, την περίοδο 2009 - 2013 άνοιξαν 914 νέα ξενοδοχεία, 300 περισσότερα από όσα έκλεισαν, συνολικής δυναμικής 63.392 κλινών.
Ο Νίκος Παπαγεωργίου

Οι επενδύσεις αυτές χρηματοδοτήθηκαν από διεθνή και εγχώρια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, με κεφάλαια που προέκυψαν από την αφαίμαξη των λαών της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου, αφού στις τράπεζες καταλήγουν και μέσω των τραπεζών επανεπενδύονται. Στα παραπάνω πρέπει να συμπεριλάβει κανείς την παραχώρηση δημόσιων εκτάσεων - αιγιαλών, λιμανιών, μαρίνων, αεροδρομίων, δασών - σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, προκειμένου να «αξιοποιηθούν» για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας.
-- Σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους, ποια είναι η αντίστοιχη εικόνα;
-- Σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους, πάνω από 600.000 απασχολούνται άμεσα ή έμμεσα στον τουρισμό. Ανάμεσά τους βρίσκονται χιλιάδες νέοι από τις εγχώριες τουριστικές σχολές, αλλά κι από την Ανατολική Ευρώπη, που προωθούνται στα ξενοδοχεία με το καθεστώς της «μαθητείας».
Το «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον», που απαιτούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου, διασφαλίζεται πρώτα απ' όλα από τους μειωμένους κατά 15% μισθούς, από τον Ιούλη του 2012, για τους ελάχιστους που αμείβονται ακόμη με τη Συλλογική Σύμβαση. Η συντριπτική πλειοψηφία των ξενοδοχειακών μονάδων, σε όλη τη χώρα, εφαρμόζει τα 586 ευρώ μεικτά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πληρώνουν τελικά τα δεδουλευμένα, τα επιδόματα, τις άδειες και τα Δώρα Χριστουγέννων.
Πάνω από 160 είναι οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις που «υπογράφηκαν» από Ενώσεις Προσώπων - όργανα των ίδιων των ξενοδόχων - στις οποίες μάλιστα διευθετείται με διευθυντικό δικαίωμα ο χρόνος εργασίας. Αυτό σημαίνει ατελείωτα, απλήρωτα 12ωρα, ολόκληρη σεζόν δίχως μέρα ανάπαυσης.
Στα επισιτιστικά καταστήματα η κατάσταση είναι κυριολεκτικά χαώδης. Οι εστιάτορες και οι μεγάλες αλυσίδες γρήγορου φαγητού και καφέ πληρώνουν όποτε θέλουν, ό,τι θέλουν, όπως θέλουν και για ασφάλιση ...ούτε κουβέντα.
Αυτό το «επενδυτικό κλίμα» θέλουν όλοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι στον τουρισμό να διατηρήσουν και να επεκτείνουν. Γι' αυτό και είναι οι πρώτοι που πιέζουν να υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και στους δανειστές, νέο δηλαδή μνημόνιο. Αυτό σημαίνει γι' αυτούς «σταθερότητα» και «ανταγωνιστικό περιβάλλον».
-- Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν διαφοροποιήσεις τόσο ανάμεσα σ' εκείνους που πουλάνε το λεγόμενο «τουριστικό προϊόν», αλλά και σ' εκείνους που το αγοράζουν. Ετσι δεν είναι;
-- Πράγματι, τα 25 εκατ. των τουριστών που αναμένονται φέτος, δεν είναι όλοι για τα «δόντια» των 5άστερων ξενοδοχειακών μονάδων.
Τον «αφρό», όσους δηλαδή μπορούν να πληρώσουν αδρά για