ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 23-10-2013

Την κήρυξη απεργίας στις 23 Οκτώβρη αποφάσισε ομόφωνα σήμερα το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, στη μαζικότατη Γενική Συνέλευση που πραγματοποίησε.
Στο επίκεντρο της συζήτησης που προηγήθηκε, βρέθηκαν οι συνθήκες που καθιστούν σήμερα αναγκαία την κλιμάκωση με απεργία, οι δυσκολίες που έχει η οργάνωση του αγώνα και τα μέτρα που χρειάζονται για να αντιμετωπιστούν, το πώς καλύτερα θα δοθεί η μάχη ώστε να δυναμώσει το συνδικάτο και να υπηρετείται πιο αποτελεσματικά ο στόχος της ανασύνταξης του κινήματος.
Στην εισηγητική ομιλία, ο πρόεδρος του Συνδικάτου, Νίκος Παπαγεωργίου, αναφέρθηκε στις μάχες που έχει δώσει ο κλάδος, σημειώνοντας μεταξύ άλλων:
«Το Συνδικάτο και οι εργαζόμενοι του κλάδου από το περσινό καλοκαίρι δώσαμε αγώνες σκληρούς απέναντι σε μια αδιάλλακτη μεγαλοεργοδοσία, για να μην περάσουν οι μειώσεις που επέβαλε με την υπογραφή της ηγεσίας της Ομοσπονδίας, για να υπογραφεί ΣΣΕ στα επισιτιστικά καταστήματα. Δώσαμε δύσκολες μάχες χώρο το χώρο για να μην εφαρμοστούν τα μέτρα που επέβαλε η αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων. Με τη συσπείρωση της μεγάλης πλειοψηφίας των επιχειρησιακών σωματείων σπάσαμε το -15%, καθυστερήσαμε την εφαρμογή των μέτρων, δυσκολέψαμε τους εργοδότες όσο πουθενά στη χώρα».
Αναφέρθηκε επίσης
στις διεκδικήσεις του κλάδου, όπως η υπογραφή νέας ΣΣΕ, η ουσιαστική ενίσχυση των εποχικών εργαζόμενων, η διατήρηση των δώρων, η αποτροπή των αντιασφαλιστικών σχεδίων της κυβέρνησης, η προάσπιση της Κυριακής-αργίας κ.ά.

Για την ανασύνταξη του κινήματος
Σε άλλο σημείο, ο Ν. Παπαγεωργίου είπε: «Tι πρέπει να γίνει ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να ανατραπεί η σε βάρος μας κατάσταση;
Κάθε εκδήλωση, κάθε ενέργειά μας, από την εξόρμηση, τη σύσκεψη, την περιοδεία, τη Γενική Συνέλευση πρέπει να έχει στόχο τη μαζικοποίηση των σωματείων και του Συνδικάτου. Δεν μπορεί να μείνει εργαζόμενος ανοργάνωτος, όχι μόνο τυπικά, αλλά και ουσιαστικά. Δεν ωφελεί να έχουμε συναδέλφους γραμμένους σε ένα μητρώο που δεν μπορούμε να τους βρούμε, που δεν συμμετέχουν στη διαμόρφωση των αποφάσεων, που δεν είναι έτοιμοι να περάσουν στη δράση.
Χρειάζεται επίσης να διευρυνθεί το περιεχόμενο δράσης των συνδικάτων. Να ασχολείται όχι μόνο με τα εργασιακά, τα μισθολογικά, αλλά και με όλες τις πτυχές της ζωής του εργάτη, με την Υγεία, τον Πολιτισμό, τις σπουδές κλπ. Αλλά και για άλλα μεγάλα, επίκαιρα ζητήματα, όπως οι συνέπειες της κρίσης στον κλάδο και οι πολιτικές διεξόδου, ο πόλεμος, οι πολιτικές για την αντιμετώπιση της ανεργίας κ.ά. Να διαπερνά την οργάνωση το στοιχείο της αλληλεγγύης, κανένας μόνος του.
Να εντείνουμε τις προσπάθειες από την πλευρά μας για αναζήτηση κοινής δράσης με τους αυτοαπασχολούμενους του κλάδου. Να δυναμώνει το στοιχείο της συνέλευσης στον τόπο δουλειάς, η συζήτηση, η απόφαση, για να σπάει η λογική που καλλιεργείται για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων, για το κόστος των απεργιών, για χαμένα μεροκάματα. Είναι ζητούμενο να συνεδριάζουν τα ΔΣ, να συμμετέχουν όλα τα μέλη του ΔΣ και σε κάθε συνεδρίαση να γίνεται απολογισμός όχι μόνο συλλογικός, αλλά και ατομικός.
Θέλει ανοιχτές συνεδριάσεις των ΔΣ, να λέει άφοβα τη γνώμη του ο κάθε συνάδελφος. Να ενισχύσουμε τη λειτουργία των σωματείων που εξαρτάται και από το περιεχόμενο των στόχων πάλης. Τα αιτήματα θα πρέπει με παραδείγματα να δένουν τα ζητήματα του κάθε χώρου με τα γενικά. Να μη θεωρεί ο συνάδελφος ότι τα γενικά είναι δουλειά άλλων και τα τοπικά μόνο του σωματείου του.
Χρειάζεται να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στην ένταξη νέων στα σωματεία μας. Η νεολαία που γέμισε τους χώρους δουλειάς μέσα από τη μαθητεία, τα προγράμματα του ΟΑΕΔ μέσω ΕΣΑΠ, δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει ανοργάνωτη. Δεν είδαμε με την ίδια σοβαρότητα τη δουλειά μας στη νεολαία σε επίπεδο Αττικής».
Για την οργάνωση της απεργίας
Μιλώντας για την απεργία, σημείωσε: «Το ΠΑΜΕ μας καλεί σε απεργία στις 23 Οκτώβρη. Σε αυτές ακριβώς τις συνθήκες δεν έχουμε περιθώρια για αναμονές. Το Συνδικάτο, τα ταξικά σωματεία έχουμε καθήκον να οργανώσουμε την πάλη. Είναι η ευθύνη μας απέναντι στον κλάδο και σε όλη την τάξη μας. Υπάρχει ωστόσο και η ατομική ευθύνη. Αυτή που έχει ο καθένας μας που καλείται σε τέτοιες συνθήκες να βγει μπροστά, να πάρει την υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων του στα χέρια του.
Αυτός ο αγώνας θα κλιμακωθεί. Το αποτέλεσμά του θα εξαρτηθεί από τη συμμετοχή του καθενός ξεχωριστά και όλων μαζί. Είναι άδικο να μιλά κανείς για αναποτελεσματικότητα όταν ο ίδιος δεν βάζει το λιθαράκι του, με τη φυσική του παρουσία πρώτα απ' όλα, στην κοινή μας υπόθεση. Για το ταξικό κίνημα όλες οι απεργίες αποτελούν συνειδητή πράξη και όχι τυπική υπόθεση κι αυτό είναι μια ευθύνη που πρέπει να πάρουμε όλοι.
Να μη μείνει κανείς που δε θα μπει στη συζήτηση, από αύριο κιόλας. Να μπουν στη μάχη όλα τα σωματεία, οι Επιτροπές Αγώνα, οι Λαϊκές Επιτροπές σε κάθε γειτονιά, τα παραρτήματα του Συνδικάτου.
Να γίνει αντικείμενο συζήτησης παντού και καθημερινά.
Να αγκαλιάσει πλατιές μάζες, που μέχρι τώρα δεν συμμετείχαν σε αγώνες. Να πάρει διαστάσεις μαζικής καταδίκης και απομόνωσης η εγκληματική ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, να ξεριζωθεί από τους τόπους δουλειάς, να κατανοηθεί καλύτερα πως είναι το τέρας της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, της εκμετάλλευσης, εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας.
Στις πολλές δυσκολίες που έχει ένας τέτοιος αγώνας δεν χρειάζεται να κάνουμε πίσω πριν ακόμη τον ξεκινήσουμε. Κάθε μέρα που περνά πρέπει να κάνουμε κι ένα παραπάνω βήμα. Να λύνουμε συναδελφικά και συλλογικά τις δυσκολίες που θα παρουσιάζονται».
«Ένας για όλους και όλοι για έναν», κατέληξε ο Νίκος Παπαγεωργίου.
902.