ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ - ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 6-10-2013

Συναδέλφισσες,συνάδελφοι
Το 2013 είναι μια χρονιά που για το τουριστικό κεφάλαιο έσπασαν όλα τα ρεκόρ. Αφίξεις, έσοδα, κέρδη. 17 εκ. τουρίστες, πάνω από 12 δις ευρώ έσοδα.
Από την άλλη:

• Οι συνάδελφοι στα ξενοδοχεία και στα ζαχαροπλαστεία γνωρίσαμε καλά τί σημαίνει ατελείωτη δουλειά, με ελάχιστα μέσα, με λιγοστό προσωπικό, με εντατικοποίηση πέρα από κάθε όριο, με απλήρωτες υπερωρίες, χωρίς ανάσα. Με μισθό πετσοκομμένο από συλλογικές συμβάσεις που υπογράφηκαν από Ομοσπονδία και εργοδότες πέρσι το καλοκαίρι για να μας …«σώσουν», ενώ στην ουσία αυγάτεψαν τα κέρδη των μεγαλοεργοδοτών του κλάδου.
  
• Οι συνάδελφοι στον επισιτισμό γνωρίσαμε μετά από πολλές δεκαετίες τί σημαίνει να δουλεύεις κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί. Χωρίς συλλογική σύμβαση, με απλήρωτη κι ανασφάλιστη δουλειά, με εκβιασμούς και τρομοκρατία για να αποδεχτούμε μεροκάματα κάτω κι από 20 ευρώ, με δουλειά δύο και τρεις μέρες τη βδομάδα -αν όχι απόλυση- όταν τολμούσαμε και μιλούσαμε για δικαιώματα.
  
• Οι εποχικοί συνάδελφοι αφού σακατευτήκαμε για να βγει η δουλειά μέσα σε τέσσερις ή πέντε “κολασμένους” μήνες και μπροστά στο ενδεχόμενο να μείνουμε χωρίς επίδομα ανεργίας για τα επόμενα δυο χρόνια, πρέπει τώρα να αισθανθούμε «ευγνωμοσύνη» απέναντι στην κυβέρνηση που ενώ μας «άρπαξε» τη μισή φραντζόλα (5μηνο επίδομα ανεργίας) από το τραπέζι για τους σκληρούς χειμερινούς μήνες, μας πέταξε μια ξερή φέτα ψωμί (3μηνο) για να μην πεθάνουμε.
  
• Σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις ζήσαμε, για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό, τον διαχωρισμό σε παλιούς και νέους, μόνιμους και συμβασιούχους, εξτρατζήδες ή από συνεργεία, μαθητές, πρακτικάριους, καταρτιζόμενους. Ένα ατέλειωτο μωσαϊκό εργασιακών σχέσεων.
  
• Έξω από αυτές τις επιχειρήσεις χιλιάδες άνεργοι από τον κλάδο κι από άλλους κλάδους, που ζητούν μισό μεροκάματο μήπως και επιβιώσουν.
  

Πόσο φανερή είναι η αντίθεση! 12 δις έσοδα από τη μια, φτώχεια, αβεβαιότητα κι εξαθλίωση από την άλλη. Πανηγυρισμοί από τους μεγαλοξενοδόχους και την κυβέρνηση, τα κεφάλια κάτω κι αγκομαχητό να βγει ο χειμώνας για όλους εμάς.
Για τους ξενοδόχους πλούτη και χλιδή και για τους εργάτες μίζερη ζωή!
 Πόσο φανερό είναι το πρόβλημα! Όταν ήρθε η κρίση, μας ήθελαν
συμμέτοχους στη λύση του. Ναφτηνύνουμε σαν εργάτες γιατί λέει «είμαστε κόστος». Να χάσουμε τη δουλειά μας γιατί δεν έφτανε για όλους. Να δεχτούμε καρατόμηση των δικαιωμάτων για να μείνουμε στη δουλειά.
Όταν ο κλάδος βιώνει ανάπτυξη, όπως οι ίδιοι ομολογούν, λένε να «προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα». Να «περιορίσουμε» τις ανάγκες μας. Ποιες ανάγκες; την ανατροφή και τη μόρφωση των παιδιών μας, τη δυνατότητα να αποκαταστήσουμε την υγεία που χάλασε στα μαγαζιά τους, τον ελεύθερο χρόνο μας, την αναψυχή. Κι όλα αυτά για τα κέρδη μιας χούφτας εκμεταλλευτών.
Θέλουν να δουλεύουμε από το πρωί ως το βράδυ και για μισθό να δίνουνε ένα παξιμάδι
 Θα πει κανείς, καλά όλα αυτά, έτσι είναι. Κι εμείς τί να κάνουμε; Ποιον να εμπιστευτούμε;

• Καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση που λέει ότι δεν θα έρθουν άλλα μέτρα. Η δήθεν αντίδραση της στα νέα μέτρα που αξιώνει η τρόικα είναι χιλιοπαιγμένο παραμύθι. Το «…δεν φταίμε εμείς αλλά οι κακοί, ξένοι δανειστές μας» το ακούμε εδώ και τέσσερα χρόνια. Και νέα μέτρα θα πάρουν και τη λογική του «λιγότερο χειρότερου» θα μας ξανασερβίρουν.
  
• Καμιά εμπιστοσύνη στη μεγαλοεργοδοσία που υπόσχεται πως όταν γίνουν τα δις, τρις θα έρθουν και για μας καλύτερες μέρες. Όσα μας πήραν δεν θα τα επιστρέψουν μονάχοι τους. Το κεφάλαιο δεν χορταίνει με κάτι λιγότερο από ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΟΛΑ.
  
• Καμιά εμπιστοσύνη σε όσους δεσμεύονται σήμερα ότι ως αυριανοί χαλίφηδες θα καταργήσουν μνημόνια, μέτρα, νόμους που μας έδεσαν χειροπόδαρα. Ό,τι αλλάξουν -αν αλλάξουν- στη νομοθεσία θα είναι για να βρει δρόμους το κεφάλαιο να επενδύσει και να θησαυρίσει ακόμη περισσότερο. Σε αυτό πιστεύουν και δεν το έκρυψαν ποτέ. Για αυτούς η Ευρωπαϊκή Ένωση με άλλη διαχείριση είναι ο μονόδρομος που οδηγεί σε ένα δήθεν «καλό καπιταλισμό», με ευχαριστημένο και τον εργάτη και τον εργοδότη, αρκεί να μην διεκδικούμε εμείς οι πολλοί, αφήνοντας χώρο στην «υγιή επιχειρηματικότητα», που «θα τα ρυθμίσει όλα».
  
• Καμιά εμπιστοσύνη στα τσιράκια της εργοδοσίας που κάθονται στο σβέρκο μας μέσα στο ίδιο το κίνημα και παίρνουν και σήμερα μέρος στη διαχείριση της φτώχειας μας. Αυτούς που μέχρι χτες ήταν ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και σήμερα είναι δήθεν ακομμάτιστοι, είτε δήθεν αγωνιστές. Αυτούς που αφού ξεπληρώσαν όλα τα γραμμάτια στα κόμματα που στήριζαν, υπηρετώντας πιστά όλες τις αντεργατικές επιλογές τους, σήμερα ετοιμάζουν το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό, αν αλλάξει τα ρούχα του ο …“Μανωλιός” στην εξουσία.
  

Τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες.
 Να πιστέψουμε στις δικές μας δυνάμεις. Να απαντήσουμε θαρρετά στο ερώτημα τί κίνημα θέλουμε; Κίνημα που υποτάσσεστε σε ένα δρόμο ανάπτυξης που ωφελεί τα μονοπώλια δεν είναι κίνημα της τάξης μας. Θέλουμε κίνημα που να υπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα, που είναι απέναντι από αυτά των εργοδοτών. Και τέτοιο κίνημα προϋποθέτει ενότητα ταξική. Σε μια τέτοια ενότητα, τίποτε δεν μπορεί να είναι ισχυρότερο, γιατί είμαστε οι πολλοί, γιατί είμαστε αυτοί που παράγουμε, γιατί είμαστε η πιο προοδευτική τάξη της κοινωνίας. Εμείς επιβάλλαμε 8ωρο, 5ήμερο, συλλογικές συμβάσεις, κοινωνική ασφάλιση, πρόνοια, άδεια αναψυχής και όσα σήμερα αμφισβητούνται, αν δεν τα έχουν καταργήσει. Εμείς σαν τάξη, όταν το αποφασίσαμε, αποδείξαμε ότι μπορεί να υπάρξει κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, αν τα μέσα παραγωγής ανήκουν σε μας και όχι στα παράσιτα τους κεφαλαιοκράτες.
Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά.
Εμείς είμαστε η λύση! 
Τίποτε δεν μπορεί να είναι σημαντικότερο από την ικανοποίηση των αναγκών μας και τίποτε δεν μπορεί να αντισταθεί σε αυτό, αν αποφασίσουμε μαζικά να διεκδικήσουμε:

• Κλαδική ΣΣΕ στα ξενοδοχεία και στα Ζαχαρώδη που να καλύπτει τις απώλειες που είχαμε από το -15%. Κλαδική ΣΣΕ στον Επισιτισμό με τους μισθολογικούς και θεσμικούς όρους που ίσχυαν μέχρι τον Αύγουστο του 2012.
  
• Πλήρη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας και των δουλεμπορικών συνεργείων. Κατάργηση της λεγόμενης πρακτικής άσκησης και όλων των προγραμμάτων μαθητείας που χρησιμοποιούνται για την εκμετάλλευση των νέων εργαζομένων.
  
• Ουσιαστική προστασία των ανέργων, με επίδομα ανεργίας στο 80% του κατώτερου μισθού που διεκδικούμε, μέχρι να βρει ο άνεργος δουλειά και υπολογισμός του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου. Κατάργηση άμεσα, εδώ και τώρα, του νόμου και της τροπολογίας που περικόπτει το επίδομα ανεργίας για τους εποχικά εργαζόμενους του κλάδου.