14 Ιουλ 2014

«ΥΣΤΑΤΗ ΕΚΚΛΗΣΗ»



ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ
«ΥΣΤΑΤΗ ΕΚΚΛΗΣΗ»
Αυτή είναι παραπάνω από μια οικονομική και καθεστωτική κρίση: είναι μια κρίση πολιτισμού
Οι Ευρωπαίοι πολίτες, στη μεγάλη τους πλειονότητα, πιστεύουν ότι η σημερινή καταναλωτική κοινωνία μπορεί «να βελτιωθεί» (και πρέπει να το κάνει) στο μέλλον. Ταυτόχρονα, σημαντικό μέρος των κατοίκων του πλανήτη ελπίζουν ότι θα προσεγγίσουν τα δικά μας επίπεδα υλικής ευημερίας. Ωστόσο, το επίπεδο παραγωγής και κατανάλωσης επιτεύχθηκε μέσα από τη κατασπατάληση των φυσικών και ενεργειακών πόρων, και τη διάρρηξη των οικολογικών ισορροπιών της Γης.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι κάτι νέο. Οι πιο διορατικοί ερευνητές και οι επιστήμονες εκπέμπουν στοιχειοθετημένα σήματα κινδύνου από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 του εικοστού αιώνα: αν συνεχιστούν οι παρούσες αναπτυξιακές τάσεις (στην οικονομία, στη δημογραφία, στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, στη παραγωγή ρύπων και στην αύξηση των ανισοτήτων)   το πιο πιθανό αποτέλεσμα για τον εικοστό πρώτο αιώνα είναι η πολιτισμική κατάρρευση.
Σήμερα πληθαίνουν οι ειδήσεις που δείχνουν ότι ο δρόμος της ανάπτυξης οδηγεί ήδη σε μια γενοκτονία σε αργή κίνηση. Η μείωση της διαθέσιμης φτηνής ενέργειας, τα καταστροφικά σενάρια   κλιματικής αλλαγής και οι γεωπολιτικές εντάσεις για τους φυσικούς πόρους δείχνουν ότι οι τάσεις προόδου του παρελθόντος γίνονται κομμάτια.
Μπροστά σε αυτή τη πρόκληση δεν αρκούν οι διακοσμητικοί εξορκισμοί  της αειφόρου ανάπτυξης, ούτε το απλό στοίχημα των οικολογικών τεχνολογιών, ούτε η υποτιθέμενη «πράσινη οικονομία» που καλύπτει την γενικευμένη εμπορευματοποίηση των φυσικών αγαθών και των οικοσυστημικών υπηρεσιών. Οι τεχνολογικές λύσεις, τόσο στην περιβαλλοντική κρίση όσο και στην ενεργειακή παρακμή, είναι ανεπαρκείς. Και επιπλέον, η οικολογική κρίση δεν είναι ένα επιμέρους ζήτημα αλλά είναι καθοριστικής σημασίας για όλες τις πτυχές της κοινωνίας: διατροφή, μεταφορές, βιομηχανία,  δόμηση, πολεμικές συγκρούσεις… Πρόκειται, σε τελική ανάλυση, για τη βάση ης οικονομίας μας και της ζωής μας.
Έχουμε παγιδευτεί μέσα στην ύπουλη δυναμική ενός πολιτισμού που δεν λειτουργεί αν δεν αναπτύσσεται, και που όταν αναπτύσσεται καταστρέφει τις φυσικές βάσεις που τον κάνουν να υπάρχει. Η τεχνολατρική και αγορολατρική κουλτούρα μας ξεχνάει ότι από καταγωγής μας, εξαρτιόμαστε από τα οικοσυστήματα και είμαστε αλληλοεξαρτημένοι.
Ο πλανήτης δεν μπορεί να στηρίξει την παραγωγιστική και καταναλωτική κοινωνία. Έχουμε ανάγκη να δημιουργήσουμε ένα νέο πολιτισμό ικανό να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή ζωή σε ένα τεράστιο ανθρώπινο πληθυσμό (σήμερα, σε περισσότερους από 7.200 εκατομμύρια ανθρώπους), που συνεχίζει να αυξάνεται και κατοικεί σε ένα κόσμο με φθίνοντες πόρους. Να γιατί θα είναι απαραίτητο να γίνουν ριζικές αλλαγές στο τρόπο ζωής,  στις μορφές της παραγωγής, στο σχεδιασμό των πόλεων και στη χωροταξική οργάνωση: και πάνω  από όλα, στις αξίες που διέπουν όλα τα παραπάνω. Χρειαζόμαστε μια κοινωνία που θα έχει για στόχο να επαναφέρει την ισορροπία με τη βιόσφαιρα, και που χρησιμοποιεί την έρευνα, την τεχνολογία, τον πολιτισμό, την οικονομία και την πολιτική για να προχωρήσει προς αυτή τη κατεύθυνση. Για να το πετύχουμε, μας χρειάζεται να κατορθώσουμε να ξεδιπλώσουμε όλη τη πολιτική φαντασία, την ηθική γενναιοδωρία  και την τεχνική δημιουργικότητά μας.
Όμως αυτός ο Μεγάλος Μετασχηματισμός αντιμετωπίζει δυο τιτάνια εμπόδια: την αδράνεια του καπιταλιστικού τρόπου ζωής και τα συμφέροντα των προνομιούχων ομάδων. Για να αποφύγουμε το  χάος και τη βαρβαρότητα προς τις οποίες σήμερα κατευθυνόμαστε, έχουμε ανάγκη από μια βαθειά πολιτική ρήξη με την παρούσα ηγεμονία, και από μια οικονομία που έχει ως σκοπό την ικανοποίηση   των κοινωνικών αναγκών μέσα στα όρια που επιβάλει η βιόσφαιρα, και όχι η αύξηση του ιδιωτικού κέρδους.
Ευτυχώς, όλο και πιο πολλοί άνθρωποι αντιδρούν στις απόπειρες των ελίτ να τους κάνουν να πληρώσουν τα σπασμένα. Σήμερα, στο Ισπανικό Κράτος, η αφύπνιση της αξιοπρέπειας και της δημοκρατίας που προκάλεσε το κίνημα 15Μ (των Αγανακτισμένων) από την Άνοιξη του 2011, κυοφορεί μια συντακτική διαδικασία που γεννάει δυνατότητες  για άλλες μορφές κοινωνικής οργάνωσης.
Ωστόσο, είναι αποφασιστικής σημασίας να συνειδητοποιήσουν τα εναλλακτικά σχέδια τις συνέπειες που έχουν τα όρια της ανάπτυξης και να επεξεργαστούν πολύ πιο τολμηρές εναλλακτικές προτάσεις.  Η καθεστωτική και η οικονομική κρίση θα μπορέσουν να ξεπεραστούν μόνο αν ξεπεραστεί ταυτόχρονα και η οικολογική κρίση. Με αυτή την έννοια, δεν αρκούν οι πολιτικές που γυρνάνε πίσω στις συνταγές του κεϋνσιανού καπιταλισμού. Αυτές οι πολιτικές μας οδήγησαν, στις δεκαετίες που ακολούθησαν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, σε ένα επεκτατικό κύκλο  που μας έφερε στο κατώφλι των ορίων του πλανήτη. Ένας νέος επεκτατικός κύκλος είναι ανέφικτος: δεν υπάρχουν η υλική βάση, ούτε ο οικολογικός χώρος και οι φυσικοί πόροι που θα μπορούσαν να τον στηρίξουν.
Ο εικοστός πρώτος αιώνας είναι ο πιο αποφασιστικός αιώνας της ιστορίας της ανθρωπότητας. Θα αποτελέσει μια μεγάλη δοκιμασία για όλους τους πολιτισμούς και τις κοινωνίες, καθώς και για το ανθρώπινο είδος στο σύνολό του. Μια δοκιμασία στην οποία θα κριθεί η συνέχιση της παρουσίας μας πάνω στη Γη και η δυνατότητα να αποκαλούμε «ανθρώπινη» τη ζωή που θα είμαστε ικανοί να οργανώσουμε στη συνέχεια.  Είμαστε αντιμέτωποι με την πρόκληση ενός μετασχηματισμού διαστάσεων ανάλογων με εκείνους των μεγάλων ιστορικών γεγονότων όπως η νεολιθική επανάσταση ή η βιομηχανική επανάσταση.
Προσοχή: το παράθυρο της ευκαιρίας κλείνει.  Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν στο κόσμο πολλά κινήματα αντίστασης υπέρ της περιβαλλοντικής δικαιοσύνης (η οργάνωση Global Witness κατέγραψε σχεδόν χίλιους περιβαλλοντολόγους που σκοτώθηκαν  στα τελευταία δέκα χρόνια, ενώ αγωνίζονταν ενάντια σε εξορυκτικά και πετρελαϊκά σχέδια, ή υπερασπίζονταν τη γη και τα νερά τους). Όμως, τουλάχιστον έχουμε χρόνο για να οργανώσουμε μια πλατιά και σφαιρική συζήτηση για τα όρια της ανάπτυξης, και για να δημιουργήσουμε δημοκρατικά οικολογικές και ενεργειακές εναλλακτικές  ικανές να είναι σοβαρές και βιώσιμες. Θα πρέπει να είμαστε ικανοί να συσπειρώσουμε μεγάλες πλειοψηφίες για μιαν αλλαγή οικονομικού, ενεργειακού, κοινωνικού και πολιτισμικού μοντέλου. Πέρα από το ότι πολεμάει τις αδικίες που οφείλονται στην άσκηση της εξουσίας και στη συσσώρευση του πλούτου, μιλάμε για ένα μοντέλο που αναγνωρίζει την πραγματικότητα, κάνει ειρήνη με τη φύση  και κάνει δυνατή την ευζωία μέσα στα οικολογικά  όρια της Γης.

Μας έρχεται από την Ισπανία και την υπογράφουν όλοι –χωρίς εξαίρεση- οι ηγέτες της Aριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων αυτής της χώρας, από τον Κάγιο Λάρα και τον ΑλμπέρτοΓκαρθόν της Ενωμένης Αριστεράς και τον Πάμπλο Ιγκλέσιας και τηνΤερέσα Ροντρίγκεθ του Podemos μέχρι τον ΓΓτου Κομμουνιστικού κόμματος Χοσέ Λουίς Θεντέγια και τον Χάϊμε Παστόρ της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Και από τις οικοφεμινίστριες Γιάγιο Ερέρο των Οικολόγων σε Δράση και Εστέρ Βίβας της Καταλάνικης «Συντακτικής Διαδικασίας» μέχρι τον Ενρίκ Ντουράν του κινήματος για την Αποανάπτυξη και τον Φλοράν Μαρσεγιεσί των Πράσινων Equo, τον θεωρητικό του οικοσοσιαλισμού και διάσημο ποιητή Χόρχε Ρίτσμαν, και όλες, χωρίς  εξαίρεση, τις σημαντικές προοδευτικές προσωπικότητες  της χώρας (συμπεριλαμβανόμενης της Καταλονίας και της Χώρας των Βάσκων) στο χώρο της διανόησης των επιστημών, της λογοτεχνίας ή του θεάτρου, που τοποθετούνται στα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας και φτάνουν  μέχρι και τον αναρχοσυνδικαλισμό…

10 Ιουλ 2014

ΣΩΜΑΤΕΊΟ ROYAL OLYMPIC, πρόσκληση σε συζήτηση για τους αιγιαλούς.


Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων και τα Επιχειρησιακά Σωματεία του κλάδου στην Αττική. Συνέντευξη Τύπου για τις εξελίξεις στον Τουρισμό

Σήμερα, Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014, στις 15:30 στα γραφεία του Συνδικάτου, το Συνδικάτο και τα επιχειρησιακά Σωματεία του κλάδου έδωσαν , τις θέσεις των εργαζομένων και την οργάνωση της δράσης τους το επόμενο διάστημα.
Παρακάτω παραθέτουμε το κείμενο της εισήγησης στη Συνέντευξη Τύπου.
Το Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων και τα Επιχειρησιακά Σωματεία του κλάδου στην Αττική, δίνουμε σήμερα αυτήν την Συνέντευξη Τύπου για να δώσουμε απαντήσεις στα όσα το τελευταίο διάστημα ακούγονται από την κυβέρνηση και τη μεγαλοεργοδοσία, κι από όσους δήθεν κόπτονται για τον τουρισμό και για τους εργαζόμενους του κλάδου.
Μας δίνεται ακόμη η ευκαιρία να ανακοινώσουμε πλατύτερα, τί έχουμε αποφασίσει να κάνουμε, πώς θα κινηθούμε το επόμενο διάστημα για ζητήματα που καίνε κυριολεκτικά όλους εμάς και έχουν να κάνουν κυρίως με τους μισθούς μας, τις εργασιακές σχέσεις και τις συνθήκες δουλειάς. Ζητήματα που κάποιες φορές αναφέρονται στον τύπο, ωστόσο με τρόπο που λίγο έως καθόλου δεν αγγίζουν τις αιτίες που τα γεννούν και παραμένουν σε μια περιγραφή για το «κακό ριζικό των εργαζομένων».
Κατ’ αρχάς θέλουμε να επιβεβαιώσουμε από τη δική μας μεριά ότι τα στοιχεία που αναφέρονται στην αύξηση της τουριστικής κίνησης είναι πραγματικά, αλλά νομίζουμε ότι έχει σημασία να επικεντρώσουμε από πού έρχεται αυτή η αύξηση, σε ποιο εργασιακό περιβάλλον συντελείται, καθώς και ποιος τελικά και πόσο κερδίζει από αυτήν.
Μια ματιά στα επίσημα στοιχεία που δίνονται καταγράφουν μια εικόνα ευφορίας, που πράγματι ισχύει για τη μεγαλοεργοδοσία και αποτελούν για την κυβέρνηση επιχείρημα στο διαφημιζόμενο τέλος της κρίσης.
  • Το 2013 ο συνολικός αριθμός των διεθνών αφίξεων ξεπέρασε τα 20 εκ. και οι εισπράξεις άγγιξαν τα 13 διςευρώ. Αυτά τα 20 εκ. τουριστών «πέρασαν» από τα χέρια, τις πλάτες, τη δουλειά γενικότερα 700 χιλιάδων εργαζομένων, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτούς και όσους εργάζονται σε κλάδους που αποτελούν τους κυριότερους προμηθευτές των τουριστικών επιχειρήσεων.
  • Με τους μισθούς να υποχωρούν κατά 40% και το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος κατά 36%, καταλαβαίνει κανείς τα περιθώρια κέρδους που δημιουργούνται για τους επιχειρηματίες του κλάδου. Αν λοιπόν -και δεν θα ήταν καθόλου αυθαίρετο- υπολογίσουμε ως μέσο μισθό σήμερα τα 600 ευρώ, τότε το συνολικό «κόστος εργασίας» για το 2013 δεν θα ξεπερνούσε τα 800 εκ. ή μόλις το 6,15% των εισπράξεων συνολικά.
Κι επειδή οι αριθμοί δεν λένε από μόνοι τους την αλήθεια, θα πρέπει να συμπεριλάβουμε, για να κάνουμε πιο αντικειμενική εκτίμηση:
  • την ανασφάλιστη δουλειά που ξεπερνά το 60%, ιδιαίτερα στον επισιτισμό,
  • την απλήρωτη δουλειά, όπου χιλιάδες εποχικοί δεν έχουν πληρωθεί ούτε τη σεζόν του 2012,
  • τους δεκάδες χιλιάδες που εργάζονται με προγράμματα μαθητείας, που βέβαια ούτε ασφαλίζονται, ούτε ξεπερνούν τα 400 ευρώ μισθό, στην καλύτερη περίπτωση,
  • και τέλος τους δέκα χιλιάδες εργαζόμενους από την «επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας» που υλοποιεί το ΣΕΤΕ και πληρώνονται εξολοκλήρου από το κράτος και το ΕΣΠΑ, μετά το τέλος του προγράμματος.
Αυτά δεν μπορεί να αμφισβητηθούν.
Όπως επίσης δεν μπορεί

8 Ιουλ 2014

Γκαρσόνια στον ευρωπαϊκό εργασιακό Μεσαίωνα



 Γκαρσόνια στον ευρωπαϊκό εργασιακό ΜεσαίωναΟ Μάνος Χατζιδάκις είχε προβλέψει από τη δεκαετία του 1970 ότι θα καταντήσουμε σερβιτόροι της Ευρώπης. Και πράγματι, τα συγκεκριμένα επαγγέλματα βρίσκονται πρώτα στη λίστα της ζήτησης. Μόνο που οι εργαζόμενοι βιώνουν απαράδεκτες συνθήκες.
Των Διαλεκτής Αγγελή, Αφροδίτης Τζιαντζή
«Ετσι όπως πάμε, θα καταντήσουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης» φέρεται να έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις ήδη από τη δεκαετία του 1970. H φράση «Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης» αποδίδεται συνήθως στον Ανδρέα Παπανδρέου της πρώιμης περιόδου, δείγμα πατριωτικής ρητορείας ενάντια στην εξάρτηση. Υστερα ήρθαν οι επιδοτήσεις και τα πακέτα Ντελόρ, και αντί γκαρσόνια της Ευρώπης οι Ελληνες έγιναν για ένα διάστημα οι επιδοτούμενοι της Ευρώπης, έστω κι αν αυτό υπονόμευε μακροπρόθεσμα την αγροτική οικονομία και τον παραγωγικό ιστό. «Δεν πρέπει να γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης, αλλά οι οικοδεσπότες της Ευρώπης», αντέστρεφε την παπανδρεϊκή ρήση ο Αντώνης Σαμαράς, σε διακαναλική συνέντευξη πριν από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012.
Η πραγματικότητα διαψεύδει τους πολιτικούς και δικαιώνει τους φόβους του καλλιτέχνη. Στην κορυφή της λίστας με τα επαγγέλματα που έχουν ζήτηση στην Ελλάδα είναι οι μπάρμεν και οι σερβιτόροι, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Παρατηρητηρίου Κενών Θέσεων Εργασίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ακολουθούν με σημαντικά λιγότερες θέσεις εργασίας τα υγειονομικά επαγγέλματα (νοσοκόμοι-ες, μαίες) και οι ανειδίκευτοι εργάτες. Οι μπάρμεν και οι σερβιτόροι είναι επίσης πρώτοι στη λίστα με τις προσλήψεις για νέους έως 29 ετών σε όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο, μαζί με τις εποχικές εργασίες. Στην Ελλάδα της νεανικής ανεργίας του 60% και του ρεκόρ αφίξεων στον τουρισμό, οι δουλειές σε εστιατόρια, μπαρ και ξενοδοχεία, προσωρινές και μη, δεν είναι απλώς μια κάποια λύση, αλλά συχνά η μοναδική εργασιακή διέξοδος για τους νέους. Ανασφάλιστη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, χρωστούμενα μεροκάματα, εξοντωτικά ωράρια που αλλάζουν απροειδοποίητα την τελευταία στιγμή, πάνε πακέτο με το πιο περιζήτητο επάγγελμα της Ελλάδας.
Την ίδια στιγμή, ο παραδοσιακός συνδικαλισμός έχει εξαιρετικά μικρή απήχηση -ειδικά στον τομέα του επισιτισμού- καθώς λιγότερο από το 5% των ασφαλισμένων εργαζόμενων σε μπαρ και εστιατόρια στην Αττική είναι εγγεγραμμένοι στο κλαδικό Συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού. Την περίοδο της κρίσης εντείνουν τη δράση τους πρωτοβάθμια σωματεία -όπως το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Επισιτιστικών Επαγγελμάτων στην Αθήνα που ιδρύθηκε το 2007- κυρίως με τη μορφή στοχευμένων παρεμβάσεων σε συγκεκριμένα καταστήματα, σε συνεργασία με άλλα σωματεία βάσης και συλλογικότητες. Τους τελευταίους μήνες έκανε την εμφάνισή της η «Λάντζα», πρωτοβουλία εργαζομένων στον επισιτισμό και τον τουρισμό, που φιλοδοξούν κυρίως να ενημερώσουν τους συναδέλφους τους για τα δικαιώματά τους, ενισχύοντας αγωνιστικές διεκδικήσεις στα υπάρχοντα σωματεία και συνδικάτα.
Γκαρσόνια, μάγειρες, σερβιτόρες, συνδικαλισμένοι και μη, με λιγότερα ή περισσότερα χρόνια εμπειρίας, μιλάνε στην «Εφ.Συν.», για το τι σημαίνει να εργάζεσαι σήμερα στη βαριά βιομηχανία του τουρισμού- επισιτισμού.

Χωρίς ένσημα, χωρίς ωράριο, χωρίς δικαιώματα

Δημήτρης 21 χρόνων, σερβιτόρος σε καφετέρια αλυσίδας φραντσάιζ στο Μαρούσι:
«Δουλεύω δύο χρόνια, τα πρώτα ένσημα μου τα κόλλησαν μετά από ένα χρόνο. Το αφεντικό ασφάλιζε το προσωπικό ώς το 2012. Μετά σταμάτησε. Πλέον, μόνο και μόνο για να μην τον πιάσει η Επιθεώρηση Εργασίας, κολλάει στον καθένα μας από 9 ένσημα τον μήνα – φαίνεται σαν να δουλεύουμε μόνο 2 μέρες την εβδομάδα. Πληρωνόμαστε κάθε εβδομάδα, 3,5 ευρώ την ώρα, στα οποία περιλαμβάνονται δώρα και επιδόματα. Συνολικά εργάζονται

5 Ιουλ 2014

τα χημικά της Συρίας

«Άγνοια κινδύνου» και «συνωμοσία σιωπής»  

                    ...  η Μεσόγειος χρησιμοποιείται από την Αμερική διότι το σύστημα της υδρόλυσης εν πλω θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά και έχει στοιχεία πειράματος  ... 

Για τα διεθνή ύδατα νοτιοδυτικά της Κρήτηςαναχώρησε από την Ιταλία σήμερα το αμερικανικό πλοίο Cape Ray, ώστε μέσα σε διάστημα 60 ημερών να έχει ολοκληρώσει την εξουδετέρωση των χημικών όπλων της Συρίας, με τη μέθοδο της υδρόλυσης εν πλω. Ήδη έχουν διατυπωθεί ανησυχίες από τους κατοίκους της Κρήτης αλλά και από περιβαλλοντικές οργανώσεις για τους ενδεχόμενους κινδύνους που ενέχει το εγχείρημα. Μιλώντας στο Tvxs, ο δημοσιογράφος Γιώργος Σαχίνης κάνει λόγο για «συνωμοσία σιωπής για το θέμα» και για «παιχνίδι εκατομμυρίων». Και ενώ η Ελλάδα έχει άγνοια του κινδύνου, ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων παραπέμπει στις αμερικανικές αρχές. Τέλος επισημαίνει ότι πρόκειται για μια επιχείρηση «πείραμα» που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει σε μια κλειστή θάλασσα όπως η Μεσόγειος. Της Μάρθας Βασίλη
Κάνετε λόγο για συνωμοσία σιωπής. Τι εννοείτε;
Για αρχή να σας πω ότι το θέμα έχει γίνει γνωστό από αναφορά του BBC. Μέχρι τότε κανείς δεν γνώριζε ότι αυτές οι αποφάσεις είχαν ληφθεί από τον περασμένο Νοέμβριο. Από εκείνη τη στιγμή λοιπόν όλα τα μέσα ενημέρωσης σε επίπεδο Κρήτης, έχοντας κατά νου ότι για πρώτη φορά μια επιχείρηση υδρόλυσης γίνεται εν πλω στη Μεσόγειο, άρχισαν να ενημερώνονται από δημοσιογραφικές πηγές σε Ιταλία, ΗΠΑ, Ισπανία και μέσω του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων. Κατόπιν, κάποιοι Βουλευτές και Ευρωβουλευτές άρχισαν να θέτουν ερωτήσεις, οι απαντήσεις όμως ήταν πάντα γενικόλογες  που έδιναν όμως την εικόνα ότι ο Οργανισμός Απαγόρευσης των Χημικών Οπλων,ο οποίος έχει βραβευτεί και με νόμπελ, έχει την μέριμνα και την ευθύνη για τις τελικές αποφάσεις. Από την Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ επίσημη ανακοίνωση.
Τον Φεβρουάριο λοιπόν

4 Ιουλ 2014

Πουλήστε τα όλα

Πουλήστε νερά, βουνά, λαγκάδια, παραλίες, το ηλεκτρικό ρεύμα, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τις μάνες και τους πατεράδες μας και μην ξεχάσετε τις κόρες μας. Να τις κάνετε πόρνες για να ενισχυθεί το τουριστικό ρεύμα. Για να κυριολεκτείτε κάθε φορά που αμολάτε το «πάση θυσία».

kartesios030714Χαρίστε τα όλα. Ποιος θα σας σταματήσει; Ποιον να φοβηθείτε; Έχετε δικό σας έναν στρατό ηλιθίων που πάντα θα σας στηρίζει και πάντα θα σας ψηφίζει. Έναν στρατό που καταπίνει αμάσητα τα περί πώλησης μόνο της «μικρής ΔΕΗ», του «μικρού ΟΣΕ», των «μικρών εθνικών οδών», της «μικρής πατρίδας» τους. Έναν στρατό που του λες «πουλάνε τη ΔΕΗ» και σου απαντάει «καλά να πάθει ο Φωτόπουλος». Λες και η κυβέρνηση πουλάει τον Φωτόπουλο κι όχι το κοινωνικό αγαθό της ενέργειας, ηλίθιε.
Έναν στρατό ηλιθίων που χειροκροτούσε τη διάλυση του «κοστοβόρου» δημόσιου συστήματος Υγείας, που ανακήρυττε τον Άδωνη Γεωργιάδη στον πλέον αποτελεσματικό υπουργό και που τελικά όταν αναγκάζεται να πάει στα επείγοντα νοσοκομείου δέρνει όποια νοσηλεύτρια βρει μπροστά του μόλις περάσουν οι 6 ώρες αναμονής και καταλαβαίνει ότι θα περάσουν άλλες 6.
Έναν στρατό ηλιθίων που υπερασπιζόταν τις ρυθμίσεις για το γάλα και περίμενε ότι πράγματι θα έπεφταν οι τιμές. Ακόμη και τώρα που αποκαλύπτεται ότι ο Χατζηδάκης γνώριζε πριν την ψήφιση ότι οι τιμές δε θα πέσουν, ο στρατός ηλιθίων θα βρει έναν καλό λόγο για τη ρύθμιση που πέρασε με τέτοιο τρόπο ώστε τελικά να ωφεληθούνμόνο τα καρτέλ των γαλακτοβιομηχανιών.
Είναι ο ίδιος στρατός ηλιθίων που χαίρονται με τις αλλαγές στην Παιδεία και δεν αντιλαμβάνονται ότι μέσα σε 10 μέρες έχει αλλάξει τρεις φορές ο τρόπος βαθμολόγησης των γραπτών των μαθητών της Α’ Λυκείου επειδή η πολυδιαφημισμένη Τράπεζα Θεμάτων ήταν ένα μπάχαλο και μισό κι όμως κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτό το τεράστιο φιάσκο.
Είναι ο στρατός ηλιθίων που θεωρεί ότι πράγματι το ΠΑΣΟΚ κάνει προσπάθειες να αλλάξει η κυβερνητική πολιτική προς το «σοσιαλιστικότερον» και «δικαιότερον». Που πιστεύει ότι υπάρχει το σοβαρό μνημονιακό ΠΑΣΟΚ που δίνει αγώνα και αντιπολιτεύεται τον κυβερνητικό εαυτό του που χωράει μέσα σ’ ένα «ναι σε όλα».
Είναι ο στρατός ηλιθίων που δεν έχει κουραστεί να εκπλήσσεται από τις «αποκαλύψεις» του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης ο οποίος όποτε παραστεί ανάγκη για στήριξη των αποφάσεων του Κούλη Μητσοτάκη σπεύδει να δώσει ως φρέσκα στη δημοσιότητα σκάνδαλα σε δημόσιες υπηρεσίες τα οποία έγιναν προ 20ετίας. Λες και δεν υπάρχει ο νόμος που στέλνει σε διαθεσιμότητα τον δημόσιο υπάλληλο ακόμη και με την υποψία εμπλοκής του σε σκάνδαλο. Λες και σε αυτή τη χώρα, ποτέ κανένα υψηλόβαθμο διορισμένο στέλεχος της Δημόσιας Διοίκησης δεν ενεπλάκη σε σκάνδαλο, αλλά απατεώνες είναι μόνο κάτι κλητήρες της Πολεοδομίας, από τους οποίους βρίθουν τα σκάνδαλα που δημοσιοποιεί ο κύριος Επιθεωρητής.
Είναι ο ίδιος στρατός ηλιθίων που δεν μπορεί (;) να καταλάβει ποιος είναι ο τελικός στόχος της δημιουργίας τυφλού μίσους εναντίον οτιδήποτε δημοσίου. Κι αυτός ο λόγος γίνεται φανερός μέσα σε μία μόνο πρόταση της ανακοίνωσης που έβγαλε η Πανελλήνια Ένωση Ιδιωτικών Κλινικών, σχετικά με την απόφασή τους να μην εξυπηρετούν πλέον ασφαλισμένους μέσω ΕΟΠΥΥ, αλλά μόνο με ζεστό χρήμα. Τελειώνει, λοιπόν, η ανακοίνωση με το εξής ειρωνικό: «Εάν ο προϋπολογισμός του ΕΟΠΥΥ δεν επαρκεί, τότε υπάρχουν οι Δημόσιες δομές του ΕΣΥ που μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των ασθενών». Αυτές οι Δημόσιες δομές του ΕΣΥ που όταν τις διέλυε ο Λοβέρδος, ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Κούλης του Μητσοτάκη, ο στρατός των ηλιθίων πανηγύριζε για τις «μεταρρυθμίσεις».
Ε, λοιπόν, ηλίθιε, τώρα που τα νοσοκομεία διαλύθηκαν, ο ΕΟΠΥΥ φαλίρισε και οι ιδιωτικές κλινικές ζητάνε ζεστό παραδάκι ή θα πουλήσεις το οικοπεδάκι για να χειρουργηθείς ή θα βολευτείς στο σπίτι σου με κλύσμα από χαμομήλι. Πάντως ό,τι κι αν επιλέξεις από ένα πράγμα αποκλείεται να θεραπευτείς. Την ηλιθιότητά σου.
πηγή: 

«ΑΟΡΑΤΟΙ» ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ


nea-anergiaΌπως αναφέρει δημοσίευμα των «Νέων», μία νέα κατηγορία εργαζομένων, τους «αόρατους», οι οποίοι αγγίζουν το ένα εκατομμύριο, δημιούργησαν στη χώρα μας η κρίση και η έκρηξη της ανεργίας. Πρόκειται για όσους εργάζονται σε καθεστώς μαύρης (αδήλωτης) εργασίας, ως μισθωτοί αλλά αμείβονται με μπλοκάκι ελεύθερου επαγγελματία καθώς και με πλήρες ωράριο, που δηλώνονται ως μερικώς απασχολούμενοι.
Τα νέα στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ) είναι αποκαλυπτικά για τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα στην αγορά εργασίας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία:
-Ένας στους πέντε εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος με αποτέλεσμα (όπως προκύπτει και από τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας) το σύνολο των εργαζομένων σε καθεστώς μαύρης εργασίας να προσεγγίζει τους 500.000.
-300.000 είναι οι λεγόμενοι «ψευδοαπασχολούμενοι» οι οποίοι, ενώ παρέχουν εξαρτημένη μισθωτή εργασία, παρουσιάζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες με μεγάλες απώλειες σε κάθε περίπτωση για τα έσοδα του ΙΚΑ. Το εργασιακό καθεστώς τους (χρονοεπιδόματα, άδειες, δώρα Χριστουγέννων-Πάσχα κ.τ.λ.) προκύπτει από διαπραγμάτευση με τον εργοδότη και όχι από τη νομοθεσία.
-200.000 είναι οι εργαζόμενοι οι οποίοι ενώ παρέχουν εργασία πλήρους ωραρίου δηλώνονται ως μερικώς απασχολούμενοι, με αποτέλεσμα και για αυτούς να καταβάλλονται χαμηλές εισφορές στα ταμεία του ΙΚΑ.

μαζική απεργία φυλακισμένων

fylakes
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ: Αναστολή πανελλαδικής απεργίας πείνας
Σήμερα Τρίτη 1 Ιουλίου αναστέλλουμε τη μαζική πανελλαδική απεργία πείνας που είχαμε ξεκινήσει ενάντια στο νομοσχέδιο στις φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Αναστέλλουμε την απεργία πείνας, αλλά δεν τερματίζουμε τη κινητοποίησή μας. Αντίθετα ανακτούμε τις δυνάμεις μας και προειδοποιούμε το υπουργείο ότι δε πρόκειται να δεχτούμε τη λειτουργία του ελληνικού Γκουαντάναμο ούτε στη Δομοκό ούτε πουθενά.
Παραμένουμε καχύποπτοι απέναντι στις βελτιωτικές προτάσεις του υπουργείου που θα κατατεθούν τη Πέμπτη και είμαστε έτοιμοι αν χρειαστεί να αγωνιστούμε με ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ για να ματαιώσουμε το νομοσχέδιο-έκτρωμα για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Γνωρίζουμε ότι τίποτα δε θα βελτιωνόταν αν δεν κάναμε την απεργία πείνας. Ας γνωρίζει όμως και το υπουργείο πως απέναντι στην οργανωμένη σιωπή που επιβάλλουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αποκρύπτοντας τη ΜΑΖΙΚΟΤΕΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ που έχει γίνει (4500 κρατούμενοι απεργοί πείνας), από εδώ και πέρα, αλλάζουμε τα μέσα αγώνα και αν χρειαστεί θα προχωρήσουμε σε δυναμικότερες μορφές αντίστασης. Ο νοών νοείτω…
πρωτοβουλία επιτροπής αγώνα φυλακών


Εκτός από την απόσυρση του νομοσχεδίου, οι κρατούμενοι απαιτούν:
  • την εφαρμογή του ευεργετήματος της άδειας και της υφ’ όρον απόλυσης με αντικειμενικά κριτήρια για όλους (στο 1/5 της ποινής για την άδεια και στα 3/5 της ποινής για την αναστολή), και την κατάργηση του επαίσχυντου κριτηρίου της «μαντεψιάς» του Συμβουλίου της Φυλακής, για το αν ο κρατούμενος θα κάνει «καλή χρήση της αδείας».
  • Την επανεκδίκαση των υποθέσεων για ναρκωτικά, σύμφωνα με το νόμο του 2013, ο οποίος έχει ήδη μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με τους περισσότερους ισοβίτες, αφού σύμφωνα με το νόμο του 2006, ακόμα και οι χρήστες ουσιών καταδικάζονται για μικροποσότητα σε ισόβια.
  • Την εφαρμογή των συζυγικών επισκέψεων
  • Την κατάργηση της κατηγορίας των «φιλοξενούμενων κρατούμενων», που δεν προβλέπεται από κανένα νόμο. Οι μετανάστες κρατούμενοι, αφού έχουν εκτίσει την ποινή τους, δεν αφήνονται ελεύθεροι καθώς εκκρεμεί η απέλασή τους, κι έτσι κρατούνται ως «φιλοξενούμενοι», με αποτέλεσμα να στερούνται όλα τα δικαιώματα των κρατουμένων (άδειες, αναστολή κ.λπ.).
Πιο αναλυτικά για τις νέες ρυθμίσεις που ήδη ετοιμάζονται να ψηφιστούν στην βουλή εδώκαι εδώ.

Η μαζική απεργία των φυλακισμένων (έληξε στις 2/7 ) ενάντια στον νέο νόμο για τις φυλακές, κρατητήρια νέου τύπου με αλλαγές στην ποινική δικονομία και δραστικό περιορισμό των δικαιωμάτων των φυλακισμένων, έρχεται για να δείξει για άλλη μία φορά την τραγική κυριολεκτικά κατάσταση των ελληνικών φυλακών. Οι υπεράριθμες φυλακές με τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης που έχουν χειροτερέψει λόγω των μνημονίων, τα ανύπαρκτα ιατρεία, το πακετάρισμα στα ίδια κελιά διαφορετικών κατηγοριών φυλακισμένων, έρχονται να χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο περιορίζοντας δραστικά τα ελάχιστα δικαιώματα των φυλακισμένων πολλών από αυτούς μετανάστες αβοήθητοι σε μία ξένη χώρα.
Τα τελευταία χρόνια ένα δυνατό κίνημα των φυλακισμένων έχει οδηγήσει την κυβέρνηση να εξαγγείλει την δημιουργία ενός νέου τύπου φυλακών «τύπου Γ» για να πετάει σε βασανιστικές συνθήκες άσπρων κελιών όσους αγωνίζονται μέσα από τις φυλακές για τα δικαιώματά τους.
Η απεργία πείνας εδώ και 9 ημέρες στο σύνολο των φυλακών της χώρας από 4500 έγκλειστους είναι μία άλλη μία πανευρωπαϊκή πρωτιά. Μέσα στο καμίνι των μνημονίων των αντιφασιστικών μαχών δίνεται ακόμα μία μάχη ακόμα και με το υπέρτατο όπλο της απεργίας πείνας σε τόσο μεγάλη έκταση.
Μούγκα από τα ελληνικά ΜΜΕ προφανώς. Όχι μόνον επειδή ο θεός της μπάλας απαιτεί ως θυσία την σιωπή και την παράλλαξη της πραγματικότητας αλλά γιατί ακόμα

1 Ιουλ 2014

Μια (τουριστική) ανάπτυξη που δε μας περιέχει


Τι διαβάζουμε αλήθεια αυτές τις μέρες σε ότι αφορά τον τουρισμό;
 
Τρεις είναι οι κατηγορίες ειδήσεων, απόλυτα συνδεδεμένες.
 
Η πρώτη μας λέει ότι θα ‘’βουλιάξει η Ελλάδα από τουρίστες’’.
 
Η δεύτερη ότι όλο και λιγότεροι θα πάνε διακοπές για όλο και λιγότερο διάστημα.
 
Η τρίτη αφορά τις συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενους στον τουρισμό: Απλήρωτος κόσμος, προβλήματα με ασφάλιση, μεροκάματα 12 ωρών με 20 ευρώ, πληρωμή μόνο με ποσοστό ή και μόνο με τα φιλοδωρήματα!
 
Ας κοιτάξουμε πίσω και βαθύτερα…
 
Ήταν Σεπτέμβριος του 2011 όταν η διεθνής εταιρεία συμβούλων McKinsey&Company, γνωστή για την κατά παραγγελία συγγραφή συμπερασμάτων, παρέδιδε στον ΣΕΒ την μελέτη που αυτός είχε ζητήσει με τίτλο: ‘’Η Ελλάδα 10 Χρόνια Μπροστά-Προσδιορίζοντας το νέο Μοντέλο Ανάπτυξης της Ελλάδας’’
 
Η μνημονιακή καταιγίδα ήταν ακόμη στην αρχή της, αλλά οι στόχοι της επέλασης για τους συμβουλάτορες του κόσμου του κεφαλαίου ήταν ξεκάθαροι.
 
Ας κάναμε μία σύντομη αποδελτίωση της διάγνωσης που έκανε κατά παραγγελία η εταιρεία συμβούλων και των ενεργειών θεραπείας που προέτασσε ειδικά σε ότι αφορά τη λεγόμενη ‘’βαριά βιομηχανία’’ της Ελλάδας, δηλαδή τον Τουρισμό.
 
Ποιες είναι λοιπόν οι κατά ΣΕΒ κακοδαιμονίες;
 
Πρώτα – πρώτα, υπάρχουν –λένε- πολλές μικρές επιχειρήσεις, που ‘’δυσκολεύουν την επίτευξη οικονομιών κλίμακας και την ανάπτυξη του ανταγωνισμού’’.
 
Δεύτερο ‘’πρόβλημα’’  ο «μεγάλος εσωτερικός τουρισμός», διότι δεν  μπορεί να φέρει στη χώρα συνάλλαγμα και είναι φτηνοτουρισμός.
 
Τρίτο ζήτημα, το γεγονός ότι ο  τουρισμός στην Ελλάδα είναι εν γένει, «χαμηλού εισοδήματος».
 
Το τέταρτο πρόβλημα,  αφορά την αξιοποίηση της γης,  τη δημιουργία υποδομών και το επενδυτικό πλαίσιο, καθώς θεωρείται ότι  ‘’υπάρχουν πολλά εμπόδια που αποτρέπουν εκείνη τη μορφή ανάπτυξης που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες δομές ζήτησης’’.
 
Αυτονόητο είναι ότι οι ‘’λύσεις’’ προκύπτουν σχεδόν αυτόματα.
 
Έτσι λοιπόν…
 
Πρώτον, προτείνεται, η  ‘’δημιουργία ποιοτικών υποδομών με ταυτόχρονη επιτάχυνση των επενδύσεων’’. Σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης επενδυτικά κεφάλαια θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στη δημιουργία 30- 35 πρόσθετων μαρίνων, 3-4 σημείων  επιβίβασης/αποβίβασης τουριστών από κρουαζιερόπλοια, 15-20  Περιοχών  Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ), 2-3 επιπλέον συνεδριακών κέντρων στις ευρύτερες  περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, με  την παράλληλη κατασκευή 50.000 παραθεριστικών κατοικιών.  Είναι φανερό ότι αυτός ο σχεδιασμός, παρά τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται, θα οδηγήσει σε αφανισμό χιλιάδες μικρών τουριστικών εκμεταλλεύσεων.
 
Δεύτερον, προβάλλεται ανοιχτά η αναγκαία  για  ‘’αναθεώρηση του Χωροταξικού σχεδιασμού και άρση των υπερβολικών περιορισμών με στόχο τη διευκόλυνση της ανάπτυξης ποιοτικών υποδομών διαμονής,  συμπεριλαμβανομένων ΠΟΤΑ και τουριστικών κατοικιών’’. Όλως περιέργως η κυβέρνηση κινήθηκε ήδη ταχύτατα νομοθετικά σε αυτή την κατεύθυνση. Η μελέτη μιλάει για ‘’αξιοποίηση του πλαισίου ‘fast-track’ με προσθήκη απλούστερων διαδικασιών αδειοδότησης και νομικής ομάδας για την προληπτική άρση νομικών εμποδίων για την επιτάχυνση των επενδύσεων στον τουρισμό’’, ορίζοντας ρητά ότι αυτό μπορεί να γίνει με βάση το ‘’πετυχημένο προηγούμενο της κατασκευής των Ολυμπιακών έργων’’! Της γνωστής σπατάλης και διαφθοράς που τώρα είτε μετριέται με  ερείπια είτε με παραχωρήσεις σε ιδιώτες…
 
Τρίτη  στόχευση είναι  ‘’να  αλλάξει το μίγμα των τουριστών σε όφελος των ανώτερων εισοδηματικών τάξεων, (από 62/38 σε 55/45 μίγμα μέσης/εύπορης τάξης) μέσω της ποιοτικής αναβάθμισης του προϊόντος «ήλιου και θάλασσας» και της επέκτασης του με κρουαζιέρες, θαλάσσιο τουρισμό, ΠΟΤΑ’’. Η αλλαγή της μορφής με μετάβαση προς τον τυποποιημένο μεγα-τουρισμό fast food, πάει λοιπόν μαζί με τον κοινωνικό αποκλεισμό των φτωχότερων τμημάτων της κοινωνίας.
 
Όμως, η νέα λοιπόν  εποχή της τουριστικής βιομηχανίας, μπορεί να μην  περιέχει λόγω λιτότητας ως τουρίστες  φτωχούς και λιτοδίαιτους, εργαζόμενους, συνταξιούχους ή ανέργους, τους θέλει όμως ως σκλάβους εργαζόμενους σε αυτήν.
 
Η εικόνα αυτή θρυμματίζει τις αυταπάτες ολόκληρων περιοχών και εδικά εκείνων των επαγγελματιών, εργαζομένων ή/και ανέργων, που ευελπιστούν στο ξεπούλημα των παραλιών και τη δολοφονία της φυσικής ομορφιάς, ‘’μήπως και έρθουν δουλειές’’.
 
Οι δουλειές θα είναι ελάχιστες, θα δίνουν πικρό ψωμί για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς αξιοπρεπή αμοιβή και χωρίς προϋποθέσεις για επίδομα ανεργίας στη συνέχεια.
 
Αυτή είναι η μετα-μνημονιακή καπιταλιστική ανάπτυξη. Τα νούμερα θα είναι φτωχά και, κυρίως, δύσκολα θα μπορούν να κρύψουν το αιματηρό  ταξικό της πρόσημο.
 
Στον αντίποδά της, βρίσκεται  η διεκδίκηση των δικαιωμάτων για αξιοπρεπή και καλά αμοιβόμενη εργασία των εργαζομένων, κόντρα στην ασυδοσία των μεγαλοξενοδόχων και λοιπών μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων. Μαζί  και η απαίτηση του καθολικού δικαιώματος στις διακοπές. Μα και  η αδιαπραγμάτευτη υπεράσπιση της φυσικής ομορφιάς ενάντια στη βρωμιά της εμπορευματοποίησης και η διεκδίκηση για  τουριστική δραστηριότητα σε κλίμακα ποιοτική, ανθρώπινη, φιλοπεριβαλλοντική,  σε συνδυασμό με την απόρριψη της τουριστικής ''μονοκαλλιέργειας''. Αυτά και άλλα,  ορίζουν μια άλλη αφετηρία στάσης και διεκδικήσεων., που αφορά όλους τους εργαζόμενου