26 Μαρ 2014

Δελτίο τύπου Ομοσπονδίας για Εφάπαξ Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Διασφάληση 20ετίας.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
20.03.2014
Θέλουμε να ενημερώσουμε όλους τους ασφαλισμένους του Α΄ Τομέα Ξενοδοχοϋπαλλήλων του ΤΑΠΙΤ ότι επιτέλους μετά από κοπιώδεις προσπάθειες και πιέσεις, έχουμε απάντηση από το Υπουργείο Εργασίας στο ερώτημα του Ταμείου, όσον αφορά το εφάπαξ Ξενοδοχοϋπαλλήλων λόγω 20ετίας, όπου υπήρχε εμπλοκή και δεν εκδίδονταν εντάλματα τους 3 τελευταίους μήνες με αποτέλεσμα η αναμονή να έχει εκτοξευθεί στους 21 μήνες. Η αιτία ήταν η νέα Υπουργική απόφαση που εντάχθηκε στον Ν. 4242/14, για τον νέο τρόπο υπολογισμού των απονεμόμενων εφάπαξ από 1/9/2013 και εντεύθεν. Στην πράξη λόγω των συντελεστών και των μαθηματικών τύπων που έχουν θεσπιστεί φάνηκε ότι αμφισβητείται έμμεσα το δικαίωμα λήψης εφάπαξ στην 20ετία των Ξενοδοχοϋπαλλήλων, όμως έχουμε ήδη στα χέρια μας την θέση του Υπουργείου που θα ξεμπλοκάρει την διαδικασία απονομής άμεσα.
Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι:
α) Για τα αιτήματα έως τις 31/08/2013 καθώς και τα αιτήματα από 01/09/2013 έως 31/12/2013 και όσα είναι και μετά την 01/01/2014 αλλά ο χρόνος της εικοσαετίας συμπληρώνεται πριν την 01/01/2014 το ποσό για την εικοσαετία θα υπολογίζεται με βάση τις οικείες καταστατικές διατάξεις και την γενικότερη νομοθεσία για την καταβολή του εφάπαξ βοηθήματος.
β) Για αιτήματα που ένα χρονικό διάστημα της 20ετίας συμπληρώνεται μετά την 01/01/2014 θα υπολογίζεται αυτό και μόνο, με την χρήση των ατομικών μεριδίων (τον νέο τρόπο υπολογισμού).
Θεωρούμε ότι πρόκειται για μια σημαντική και επιτυχή εξέλιξη για τον κλάδο, αφού πλέον δεν αμφισβητείται η ιδιαιτερότητα που έχουμε στην λήψη του εφάπαξ με εικοσαετία, λόγω της έντονης εποχικότητας του επαγγέλματος, μέσα σε αυτό το καταστροφικό πλαίσιο για την Πρόνοια με τον σφαγιασμό των δικαιωμάτων των ασφαλισμένων αφού :
• Έχουμε απολέσει με το PSI το 53% των αποθεματικών του Ταμείου μας,
• Η Τράπεζα της Ελλάδος έχει απαλλοτριώσει ουσιαστικά και τα υπόλοιπα, το κοινό κεφάλαιο, τοποθετώντας το σε κρατικά ομόλογα,
• Μεθοδεύεται η δέσμευση και των εισφορών της Πρόνοιας, μέσω της ΑΠΔ του χρεωκοπημένου ΙΚΑ, προς άτοκη διευκόλυνσή του στην πληρωμή των Συντάξεων και
• Δεχόμαστε απανωτές μειώσεις και στο εφάπαξ, ενώ πληρώναμε μια ζωή γι αυτό.
Αλλά κυρίως για τις άσχημες εσωτερικές διεργασίες μέσα στο Ταμείο, τις συγκρούσεις, την εκδικητική και νόθα απόπειρα «κατάργησης» της εικοσαετίας από ορισμένους που έτσι αντιλαμβάνονταν τις ευθύνες τους έναντι των ασφαλισμένων της Πρόνοιας.

Το ΕΣΠΑ είναι εργαλείο εφαρμογής της μόνιμης μνημονιακής πολιτικής της ΕΕ


....Για κάθε 1 ευρώ που παίρνουμε,  θα δίνουμε  8,5 ευρώ (και μια γονυκλισία)! Επιπλέον, τα ποσά αυτά δεν χαρίζονται. Χορηγούνται εάν… Υπάρχει εδώ η μαγική λέξη ''αιρεσιμότητα''. Δηλαδή ‘’θα στα δώσω εάν κάνεις αυτό και εκείνο, με αυτό τον τρόπο, που θα μετρήσω εγώ…’’. Ας θυμηθούμε το μαρτύριο της σταγόνας κάθε φορά που είναι να πάρει η Ελλάδα τη ...δόση της. Απέλυσες αυτούς; Ιδιωτικοποίησες εκείνο; Φορολόγησες το ...


Παναγιώτης Μαυροειδής
Δεν είναι μόνο ο Πρωθυπουργός και ο Βενιζέλος που μας έχουν γανώσει το κεφάλι από το πρωί μέχρι το βράδυ, για την ''εξασφάλιση υψηλής χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ''. Είναι που δεν υπάρχει και υποψήφιος δήμαρχος, που για να δείξει πως έχει γνώσεις του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, δεν παραλείπει να υπόσχεται και ‘’αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ’’. Ο στόχος αυτός αποτελεί την μοναδική σχεδόν απάντηση στο πρόγραμμα του υποψήφιου δημάρχου Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Γαβριήλ Σακελλαρίδη, αλλά και όλων σχεδόν των υποψηφίων που στηρίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Λέτε η ΕΕ να μας χαρίζει το σχοινί με το οποίο θα κρεμάσουμε τα μνημόνια που μας επέβαλε ή και θα πνίξουμε την ίδια;
Καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.

24 Μαρ 2014

«Μας σκοτώνουν από δέκα χρονών και μας θάβουν στα ογδόντα»

......Όταν μεταλλάσσονται οι άνθρωποι, και παύουν να είναι άνθρωποι, μαθαίνουν να παίρνουν μονάχα και όχι να δίνουν. Και αυτό είναι μια μονοσήμαντη σχέση και αρνητική. Είναι η κυρίαρχη σκέψη του λογοκρατούμενου δυτικού πολιτισμού. Διότι υπάρχει και μια άλλη σκέψη και φιλοσοφία: όταν δίνω κάτι, κερδίζω περισσότερο! Όταν έχω οχτώ και δώσω τα τρία έχω έντεκα, λένε οι σοφοί μας. Ενώ ο λογοκρατούμενος δυτικός πολιτισμός λέει, αντίθετα, ότι όταν έχω οχτώ και δώσω τα τρία, μού μένουν πέντε. Γιατί; Διότι το κεντρικό σημείο της «φιλοσοφίας» τους είναι τα αντικείμενα και όχι τα συναισθήματα.
Αυτό, δηλαδή, που είχε πει ο Επίκουρος πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια: προσέχτε, γιατί οι κτήσεις γίνονται κτήτορες και σας κάνουν δούλους! Ποιος τον άκουσε; Ποιός μπορεί σήμερα να καταλάβει αυτό το… ανώμαλο αριθμητικό σύνολο: 8-3=11;
Κι όμως… Παλιότερα, που έρχονταν οι Αλβανοί και τους αντιμετωπίζαμε σαν εγκληματίες, κλέφτες, φονιάδες, γύριζα από τον Αγ. Στέφανο, ήταν χειμώνας και χιόνιζε στον δρόμο και βλέπω ένα ζευγάρι να περπατάει μέσα στο χιόνι και στο βοριά, η γυναίκα κρατούσε ένα μωρό τυλιγμένο με κουβέρτες στην αγκαλιά της και ο άντρας πήγαινε από δίπλα. Σταμάτησα δίπλα τους και τους ρώτησα που πάτε; Μου λένε -στραβά κουτσά συνεννοηθήκαμε- πάμε στο Κέντρο Υγείας. Τους βάζω, λοιπόν, μέσα στο αυτοκίνητο – αυτοί απόρησαν- και τους πάω στο Κέντρο Υγείας. Κανονίζω, εκεί, να τους δει ο γιατρός... Ε, αυτό το βλέμμα που μου έριξε η γυναίκα, είχε τόση ευγνωμοσύνη, τόσες  ευχαριστίες, που εγώ δεν θα το ξεχάσω στη ζωή μου. Κάθε φορά που κάνω μια τέτοια πράξη, ζω πολύ καλά για αρκετό καιρό. Όταν δίνεις κάτι, πάντα κερδίζεις και κερδίζεις τα πιο πολύτιμα. Κερδίζεις τα καλά συναισθήματα.....


"Η κρίση που περνάμε, είναι πολυεπίπεδη, δεν είναι μονάχα οικονομική. Oυσιαστικά είναι κρίση αξιών και χρεοκοπίας του λογοκρατούμενου και τεχνοκρατικού πολιτισμού μας. Τους κινδύνους για την οικολογική κρίση, πια, του πλανήτη, δεν τους αμφισβητεί κανείς, και όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν την ανάγκη να στρατευτούν σε τέτοιου είδους προσπάθειες για να σώσουν ή να βελτιώσουν το περιβάλλον. Αυτό, όμως, είναι το ένα μέρος: Ο περιβαλλοντολογικός ακτιβισμός. Διότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο περιβάλλοντα:
Το ένα είναι το φυσικό περιβάλλον και το άλλο είναι το κοινωνικό περιβάλλον, το ανθρώπινο περιβάλλον.
Το πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός, ότι το ανθρώπινο περιβάλλον είναι οργανωμένο κατά τέτοιο τρόπο και δρα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον. Συνεπώς για να διατυπώσουμε ένα οικολογικό αίτημα, που θα σημαίνει την σωτηρία του πλανήτη και συνεπώς της ζωής πάνω σε αυτόν, πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε πως θα ανατρέψουμε τις πρακτικές που οδηγούν στην καταστροφή του και πως θα οδηγηθούμε σ’ έναν βαθύτερο κοινωνικό μετασχηματισμό, ο οποίος θα αποκαταστήσει τη φυσική σχέση του ανθρώπου με τη φύση.
Αυτό σημαίνει, μια εξανάσταση της ανθρώπινης συνείδησης, σημαίνει μια καθημερινή απόκρουσητης βαρβαρότητας του συστήματος και μιας διαφορετικής τοποθέτησης στη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι σε αυτά τα προβλήματα. Και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Γιατί αυτή τη κουλτούρα, ότι ο άνθρωπος είναι ο κυρίαρχος του πλανήτη, και ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και τον διόρισε κυρίαρχο του πλανήτη και του είπε ότι: «όλα αυτά είναι δικά σου», την κουβαλάμε από τα γεννοφάσκια μας!
Πρέπει να απαλλαχτούμε από τις θεωρίες του ανθρωποκεντρισμού, όπως και από τις αφελείς θεωρίες της θρησκείας και όλων αυτών των πραγμάτων. Αλλά κυρίως, πρέπει να αντιληφθούμε ποια είναι η ουσία και το νόημα της ζωής! Δηλαδή, δεν γίνεται αντί να ζούμε, να προσπαθούμε να επιβιώσουμε!
Κάθε πλάσμα έρχεται στον κόσμο με δικαιώματα, με δυνατότητες, να ζήσει τη ζωή του, να χαρεί, να είναι χορτάτο, να καλύπτει τις ανάγκες του, κλπ. Αλλά ο άνθρωπος έρχεται σ’ έναν κόσμο, όπου εκτός από τους πορφυρογέννητους, δεν ξέρει που πάει και τι κάνει, και πώς να ζήσει.
Ταυτόχρονα αυτή η ολιστική οικολογία- οικολογική αντίληψη, η οποία δεν ασκείται μόνο σ’ έναν οικολογικό ακτιβισμό αλλά βλέπει και θέλει και παλεύει να αναστρέψει τις καταστροφικές δομές του συστήματος και να εδραιώσει έναν καινούριο πολιτισμό, είναι σημαντική γιατί είναι η μόνη διαδικασία η οποία απαιτεί όχι την υπακοή ή την υποταγή των ανθρώπων σε μια πίστη ή σε μια ιδεολογία αλλά απαιτεί την αφύπνιση της συνείδησής του και την κατανόηση του νοήματος της ζωής.
Η ζωή είναι ένα χάρισμα. Είναι ένα χάρισμα που μας δίνεται μια φορά. Μια φορά! Και πρέπει να το χαρούμε, πρέπει να το δωρίσουμε, πρέπει να το ζήσουμε!
Η οικολογία μάς απαλλάσσει, επίσης, και από το άγχος του θανάτου. Ξέρουμε, ότι αυτό το δώρο,είναι με ημερομηνία λήξεως, και συνεπώς πρέπει να το χαρούμε και όχι να το σπαταλάμε μέσα σε βάσανα. Τι είναι αυτά τα πράγματα; Που κατάντησαν τη ζωή μας σήμερα;
Οι άνθρωποι δεν προλαβαίνουν να σκεφτούνε, δυστυχώς, να καταλάβουν, τι σημαίνει ζωή.Τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν, κι όταν φτάνει το ηλιοβασίλεμα, αντί να κλαίνε γιατί πέρασε άλλη μια μέρα, και συνεπώς άλλο ένα βήμα προς το θάνατο, χαίρονται. Χαίρονται! Γιατί η μέρα τους ήταν φορτωμένη με οδύνη, με άγχος, με κυνηγητό, με προβλήματα, με όλα αυτά.
Η οικολογία είναι επαναστατική, με την έννοια ότι στοχεύει να καταργήσει όλες τις αρνητικές δομές της κοινωνίας. Είναι η μόνη επανάσταση, θα λέγαμε, η οποία δε φέρει εξουσία και δεν εδραιώνει καμία εξουσία. Και ξέρουμε από την ιστορία ότι και τα πιο ωραία, τα πιο όμορφα, τα πιο ρομαντικά όνειρα των επαναστατών, σκοτώθηκαν από την εξουσία. Αυτή ήταν η αιτία της καταστροφής. Αυτή είναι η αιτία που μετατρέπει τα όνειρα σε εφιάλτη.
Είναι δυνατόν να μιλάμε για οικολογία και για πράσινη ανάπτυξη και να έχουμε την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο;
Μιλάω για την κυβέρνηση και για την πράσινη ανάπτυξη! Σ’ αυτή την πράσινη ανάπτυξη, λοιπόν, από τους πρώτους μετόχους είναι

20 Μαρ 2014

Πρωτοβουλία για μια Αγωνιστική Παρέμβαση στο χώρο του Επισιτισμού

Μήπως κάνεις το επάγγελμα του μέλλοντος και δεν το έχεις καταλάβει;

Σερβιτόροι και μπάρμαν έχουν μέλλον στην Ελλάδα, σύμφωνα με έκθεση της Κομισιόν. Η έκθεση αυτή, για την παρακολούθηση των κενών θέσεων εργασίας στην Ε.Ε., καταγράφει τα επαγγέλματα με τη μεγαλύτερη ζήτηση στη χώρα μας, αφού πρώτα επισημαίνει ότι στον ευρωπαϊκό Νότο (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία), οι νέοι καλύπτουν θέσεις που χαρακτηρίζονται από την εποχική ζήτηση.

Με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δηλαδή, οι εργαζόμενοι στο χώρο του επισιτισμού καθίστανται, στην εποχή της κρίσης, “προνομιούχοι” μεταξύ των υπολοίπων εργαζομένων στη χώρα. Πώς να μην είναι άλλωστε όταν στις πλάτες τους χτίζεται η βαριά βιομηχανία της χώρας; Από τις τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες μέχρι τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα μαγαζιά και κέντρα διασκέδασης, ο κλάδος του επισιτισμού και των ξενοδοχείων αναπτύσσεται στις πλάτες κακοπληρωμένων εργαζόμενων, που με εξαντλητικά ωράρια καλούνται, όχι μόνο να δουλεύουν με εξαντλητικούς όρους,  αλλά και να προσέχουν να μην τους φύγει ποτέ το χαμόγελο από τα χείλη. 
Ειδικά τα τελευταία χρόνια, με την επιβολή της μνημονιακής πολιτικής και την ένταση της επίθεσης κατά της κοινωνίας, που γύρισε τα μεροκάματα και τα δικαιώματα των εργαζομένων μισό αιώνα πίσω, οι συνθήκες εργασίας στον κλάδο έχουν πιάσει πάτο. Ένας πάτος, που συχνά συγκρούεται με έναν χειρότερο καθε φορά που ακούμε το αφεντικό να λέει «αν δεν σου αρέσει σαν εσένα μπορώ να βρώ άλλους δέκα».

Τα αφεντικά όμως κάθε άλλο που δεν ήθελαν!

Η πολιτική όμως των κυβερνήσεων, που έχει διαλύσει τα δικαιώματα των εργαζομένων, δεν μπορεί να ανατραπεί αν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες δεν πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Τα αφεντικά ακόμα και τα πιο «φιλικά», ακόμα κι αν δουλεύουν μαζί μας, δεν χάνουν την ευκαιρία να αξιοποιήσουν προς όφελος των κερδών τους τα νέα μέτρα πατώντας στην αδυναμία μας να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας και να απαντήσουμε στην επίθεση που δεχόμαστε.
Η συνδικαλιστική δράση στο χώρο μας, αν εξαιρέσουμε κάποια ξενοδοχεία που δραστηριοποιούνται επιχειρησιακά σωματεία και δίνουν καθημερινές μάχες με την εργοδοσία, είναι πάρα πολύ μικρή, με αποτέλεσμα ο κάθε εργαζόμενος-η να μένει μόνος του, απέναντι στις πιο παράλογες απαιτήσεις. Ειδικά σε έναν χώρο, όπου η εποχιακή και περιστασιακή εργασία είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, η οργανωμένη δράση είναι αναγκαία για να μπορέσουμε να σταθούμε όρθιοι απέναντι στην αυθαιρεσία μικρών και μεγάλων αφεντικών.
Όσο αναγκαία είναι όμως, τη σημερινή εποχή, η οργάνωση και δράση μέσα από τα συνδικάτα του κλάδου, άλλη τόση είναι η αδυναμία ή ακόμα και η αδιαφορία πολλές φορές των εργαζομένων του κλάδου για τα συνδικάτα και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Ειδικά στους νεώτερους συναδέλφους, η ταύτιση του συνδικαλισμού με την ξεπουλημένη και κομματικά χειραγωγημένη γραφειοκρατεία που παγιώθηκε τα τελευταία χρόνια, δημιουργεί τέτοια αποστροφή που τελικά τους παραδίδει ανυπεράσπιστος στις διαθέσεις της εργοδοσίας.

Η κατάσταση μπορεί και πρέπει να πάει αλλιώς!

Μέχρι εδώ το κείμενο που κρατάς στα χέρια σου ίσως σου υπενθύμισε πράγματα που ήδη ξέρεις και συναντάς στην καθημερινότητα σου. Αυτό όμως που ίσως δεν είχες ακούσει, είναι ότι υπάρχουν πολλοί ακόμα συνάδελφοι και συναδέλφισσες σαν εσένα που οργανώνονται μέρα με τη μέρα και παλεύουν να ανατρέψουν αυτή την κατάσταση.
Ένα κομμάτι αυτών των εργαζόμενων είμαστε και εμείς και, αν και δεν έχουμε μαγικές λύσεις, έχουμε  σίγουρα την πίστη ότι με τη συλλογική πάλη και οργάνωση μπορούμε μέρα με τη μέρα να πάρουμε ξανά τις ζωές μας στα χέρια μας. Για αυτό το λόγο σε καλούμε σε μια πρώτη συνάντηση να συζητήσουμε για τα προβλήματα στον χώρο του επισιτισμού και τις δυνατότητες δημιουργίας, μιας νέας αγωνιστικής συσπείρωσης σε αυτόν.

Συνέλευση/Συζήτηση Πέμπτη 27 Μαρτίου στις 17.00
Εργατικό Κεντρο Αθήνας Γ’Σεπτεμβρίου 48β
Mail επικοινωνίας: episitismosnea@gmail.com

Πρωτοβουλία για μια Αγωνιστική Παρέμβαση

στο χώρο του Επισιτισμού

17 Μαρ 2014

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ




Το Συνδικάτο χαιρετίζει τη μαζική συμμετοχή των χιλιάδων εργαζομένων του κλάδου στις αρχαιρεσίες που ξεκίνησαν στις 10 Μάρτη.
Η ανταπόκριση των συναδέλφων στο κάλεσμα να μαζικοποιήσουμε το Συνδικάτο μας, να γίνει ακόμη πιο ισχυρό, ώστε να συνεχίσει να οργανώνει με καλύτερους όρους τον αγώνα για την απόκρουση της αντεργατικής πολιτικής, επιβεβαιώνει την προσπάθεια που κάνουμε για πραγματική ανασύνταξη του κινήματος.
Μπροστά σε αυτή τη μεγάλη συμμετοχή στις εφτά πρώτες ημέρες των εκλογών, που πλησίασε τους 3.000 ψηφίσαντες και προκειμένου να διασφαλιστεί η δυνατότητα να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι του κλάδου, η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή αποφάσισε ομόφωνα την παράταση των εκλογών για τις παρακάτω ημέρες και ώρες:

  1. Tην Τετάρτη 19/3/2014 στα γραφεία του Συνδικάτου (Γλάδστωνος 3, στοά Φέξη, Ομόνοια 7ος όροφος), από ώρες 11:00 έως 19:00 και στο Εκλογικό Κέντρο του Τοπικού Παραρτήματος του Συνδικάτου στον Πειραιά που στεγάζεται στον 3ο όροφο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά (οδός Ομηρίδου Σκυλίτση 19 –Πειραιάς) από ώρες 12:00 έως 20:00.

  1. Tην Πέμπτη 20/3/2014 στα γραφεία του Συνδικάτου (Γλάδστωνος 3, στοά Φέξη, Ομόνοια 7ος όροφος), από ώρες 12:00 έως 20:00.
3. Την Παρασκευή 21/3/2014 στο Καζίνο ΜΟΝΤ ΠΑΡΝΕΣ, στην Πάρνηθα, από ώρες 15:00 έως 24.00.

Τόσο η ένσταση, που κατέθεσε ο συνδυασμός της «Δημοκρατικής Συμφωνίας» -αντί Συμμαχίας- (φαίνεται ότι στην προσπάθειά τους να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους με άλλο όνομα συνδυασμού αντί της ΠΑΣΚΕ, είχε ως αποτέλεσμα να μπερδευτούν και οι ίδιοι), όσο και η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του επίδοξου υποψηφίου προέδρου του Συνδικάτου Προύντζου Παναγιώτη με σκοπό να σταματήσουν την παράταση και την παραπέρα μαζικοποίηση του Συνδικάτου, πρέπει να καταδικαστεί από όλο τον κλάδο.
Η προσπάθειά τους να παρεμποδίσουν τη μαζική συμμετοχή φάνηκε καθ’ όλη τη διάρκεια των εκλογών, όταν με συκοφαντίες, μπόλικη λάσπη και ψεύδη νόμιζαν ότι θα μικρύνουν το Συνδικάτο, θα εμποδίσουν τους συναδέλφους να στηρίξουν με την ψήφο τους την ταξική γραμμή και την ενότητα του κλάδου.
Η επίκλησή τους για «παράνομη και παράτυπη παράταση των εκλογών» αποτελεί πρόκληση, όταν είναι γνωστό σε όλους πώς αντιλαμβάνονται τις δημοκρατικές διαδικασίες σε σωματεία που είναι πλειοψηφία σε όλη τη χώρα, πραγματοποιώντας εκλογική διαδικασία χωρίς να αντιληφθεί κανείς πότε και πού, όταν τη διεξάγουν μέσα σε γραφεία του ΠΑΣΟΚ, ή όταν έχει αποκαλυφθεί ότι ψηφίζουν μέχρι και νεκροί.
Οι προσφυγές στα δικαστήρια αποτελούν πάγια τακτική τους όταν δεν μπορούν να βάλλουν με άλλο τρόπο τους εργαζόμενους στο τσεπάκι τους. Άλλωστε την ίδια πρακτική ακολουθούν και οι μεγαλοξενοδόχοι που προσπαθούν με δικαστικές αποφάσεις να βάλουν εμπόδια στη δράση μας.
Στέλνουμε μήνυμα και στα δυο συνεταιράκια πώς ό,τι κι αν προσπαθήσουν κάνουν, δεν πρόκειται να σταματήσουν τον αγώνα που δίνουμε να ανασυνταχτεί το κίνημα, μέσα κι από την ισχυροποίηση του μεγαλύτερου Συνδικάτου στον κλάδου.
Έτσι κι αλλιώς, τόσο ο επίδοξος «υποψήφιος πρόεδρος του Συνδικάτου» -τρομάρα του- Προύντζος Παναγιώτης που έχει καταδικάσει ολόκληρο τον κλάδο σε εξαθλίωση με την υπογραφή του σε δυο ΣΣΕ καρμανιόλα για τον κλάδο, όσο κι ο έτερος Γ. Γραμματέας της Ομοσπονδίας, Χότζογλου Γιώργος που εδώ και μέρες απειλεί τους συναδέλφους στην Πάρνηθα ότι αν δεν υπογράψουν ατομικές συμβάσεις θα απολυθούν, είναι πια γνωστοί -κατ’ όνομα μόνο- στο Πανελλήνιο.
Το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι τους έχουν γυρίσει την πλάτη στην πόλη που εκλέγονται, τους κάνει ακόμη πιο επικίνδυνους.

Η καλύτερη απάντηση είναι η ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή μας τόσο στην εκλογική διαδικασία όσο και στη λειτουργία, στη δράση του Συνδικάτου.

Η τρομοκρατία που σπέρνουν μαζί με την εργοδοσία δεν θα περάσει.

17/3/2014

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Κωδικός: σώζοντας τον Λάτση


Είσαι χρεοκοπημένος τραπεζίτης που σώθηκες χάρη στα χρήματα των ελλήνων πολιτών; Είσαι μεγαλοφειλέτης του δημοσίου και η Βουλή σου χαρίζει με νομοθετικό τερατούργημα τα χρέη σου; Είσαι και τα δύο μαζί; Κανένα πρόβλημα –για την ακρίβεια, ακόμη καλύτερα: εμείς είμαστε εδώ, για να σου δώσουμε πανωπροίκι ένα από μεγαλύτερα φιλέτα της Νότιας Ευρώπης. Να σε βοηθήσουμε να σταθείς στα πόδια σου, βρε αδερφέ. Δηλαδή, αν η κυβέρνηση Σαμαρά δεν στηρίξει την επιχειρηματικότητα της εγχώριας διαπλοκής, ποιον θα στηρίξει; Τους πολίτες της;
 Παρά τις θυελλώδεις αντιδράσεις, και μάλιστα από πολλές και διαφορετικές κατευθύνσεις, η τεχνική μελέτη της Lamda για το προς εκποίηση τμήμα της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού έγινε αποδεκτή από το ΤΑΙΠΕΔ. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί τον προάγγελο για την αποδοχή και της οικονομικής πρότασης που έπεται. Πρόκειται για το τελευταίο επεισόδιο στο love story του ελληνικού δημοσίου με τον επιχειρηματία Λάτση. Για καλύτερη εικόνα διαβάστε το εκτενές ρεπορτάζ, «Ο Σαμαράς χαρίζει το Ελληνικό με 80 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο», στο Unfollow 27 που κυκλοφορεί στα περίπτερα.
Η υπόθεση της σωτηρίας της Εurobank είναι γνωστή. Τουλάχιστον σε όσους μας διαβάζουν, αφού έχουμε καταπιαστεί εκτενώς με το περίφημο τρικ που εφευρέθηκε για να σωθεί ο τραπεζίτης Λάτσης: O βασικός μέτοχος της Eurobank ήταν η οικογένεια Λάτση. Εννέα φυσικά πρόσωπα και μαζί το John S. Latsis Public Benefit Foundation κατείχαν το 43,6% της τράπεζας. Αντί να ανακεφαλαιοποιήσουν την τράπεζα ξοδεύοντας δικά τους χρήματα, είχαν μια εξαιρετική ιδέα: Συμφώνησαν με την Εθνική Τράπεζα να ανταλλάξουν μετοχές. Βάσει της νομοθεσίας, η Εθνική ήταν υποχρεωμένη να κάνει δημόσια πρόταση και για το υπόλοιπο ποσοστό της Eurobank που «διαπραγματεύεται» στο χρηματιστήριο. Στο τέλος της δημόσιας πρότασης, η Εθνική Τράπεζα βρέθηκε να κατέχει το 85% της Eurobank και η οικογένεια Λάτση το 11% της Εθνικής.
Μετά την κατάρρευση των σχεδίων συγχώνευσης των δύο τραπεζών, η Εθνική αδυνατούσε να καλύψει το μερίδιό της για την ανακεφαλαιοποίηση της Eurobank. Κι έτσι, η Eurobank πήρε τον δρόμο για το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Μόλις λοιπόν η Εθνική ολοκληρώσει τη δική της ανακεφαλαιοποίηση -και μόνο τη δική της-, θα έχει ολοκληρωθεί και η σωτηρία του Λάτση. Η οικογένεια Λάτση απέκτησε μετοχές της Εθνικής, χωρίς να βάλει ούτε ένα ευρώ στην ανακεφαλαιοποίηση της Eurobank, τη στιγμή που οι γαλλικές τράπεζες ξόδεψαν εκατοντάδες εκατομύρια για να ανακεφαλαιοποιήσουν τις θυγατρικές τους στην Ελλάδα. Κι ενώ ο Λάτσης έσωσε τα χρήματά του, κάθε Έλληνας πολίτης χρεώθηκε από 5.830 ευρώ για να πάει η Eurobank στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Αλλά επειδή, εντάξει, κρίση έχουμε, και όλοι μας αντιμετωπίζουμε κάποια οικονομικά προβλήματα, η κυβέρνηση των υποτακτικών του Σαμαρά είναι εκεί, για να σταθεί και πάλι στον κο Λάτση και να σκύψει πάνω από τα αδιέξοδά του. Το πρόβλημα αυτή τη φορά ήταν κάτι παλιοπρόστιμα που είχαν επιβληθεί από τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες στις πετρελαϊκές εταιρείες του ίδιου, του Βαρδή Βαρδινογιάννη και κάτι άλλων της αυτής συνομοταξίας. Και παρά τις δυσκολίες και τις αντιδράσεις εντός του Κοινοβουλίου, η κυβέρνηση, με τους βουλευτές της να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη «βιωσιμότητα των επιχειρήσεων» σε περίπτωση που αναγκαστούν να πληρώσουν τα (νόμιμα) πρόστιμα, κατάφερε, έστω και μετά από πέντε απόπειρες, να περάσει τροπολογία για να τα χαρίσει…
Πολύ γαλαντόμο το ελληνικό δημόσιο: στην περίπτωση των ΕΛΠΕ (όπου ο Λάτσης είναι συνεταίρος με το ελληνικό δημόσιο), τα πρόστιμα αυτά υπολογίζονται σε ένα ποσό που φτάνει τα 220 εκατ. ευρώ μόνο για τη χρήση του 2010. Τα πρόστιμα αφορούν τις λεγόμενες «τριγωνικές πωλήσεις», την πλέον διαδομένη φορολογική κομπίνα των πετρελαιάδων και όχι μόνο.
Φαίνεται όμως ότι ούτε αυτά δεν είναι αρκετά για να βάλουμε πλάτη στην… επιχειρηματικότητα. Ούτε το ότι ετοιμαζόμαστε να χαρίζουμε στο Ίδρυμα του «δωρητή» Λάτση την Εθνική Λυρική Σκηνή και την Εθνική Βιβλιοθήκη είναι αρκετό. Χρειάζεται και κάτι ακόμη –ίσως κάτι που να αντισταθμίσει την απόρριψη της προσφοράς του για τον Αστέρα Βουλιαγμένης (εκεί προηγούνταν άλλοι…); Έχουμε! Το mega deal στο μεγαλύτερο real estate φιλέτο των Βαλκανίων. Και μπορούμε κάλλιστα, μέσα από τα φιλικά μας media να βαφτίσουμε success story το παρακάτω ξεπούλημα: αντί για 20 δις ευρώ, που είναι η αντικειμενική αξία του φιλέτου, να παραχωρηθεί για περίπου 500 εκατ. ευρώ. Και, παρά την εξευτελιστική τιμή, ως δια μαγείας, οι ενδιαφερόμενοι από 10 ή 12 ξαφνικά να μείνουν ο εξής ένας: ο Λάτσης! Αναλυτικό ρεπορτάζ για τα «μαγικά» της κυβέρνησης μπορείτε να διαβάσετε στο UNFOLLOW 27 που κυκλοφορεί («Ο Σαμαράς χαρίζει το Ελληνικό με 80 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο»)
Βέβαια, κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον διεθνή διαγωνισμό πώλησης του ΟΠΑΠ: παρά το εξευτελιστικό τίμημα, παρά το ενδιαφέρον που αρχικά εκδηλώθηκε από διάφορους ανταπαιτητές, τελικά η μόνη κοινοπραξία που μπόρεσε να φτάσει ως το τέλος ήταν η εξής μία: του Μελισσανίδη…
Κάποιος κακόπιστος θα μπορούσε να συνδυάσει τα δύο άσχετα μεταξύ τους γεγονότα και να συμπεράνει ότι κάπως μοιράζονται οι δουλειές σε αυτή τη χώρα. Εμείς, δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να πούμε επ’ αυτού. Η μοιρασιά όμως που μπορούμε να στοιχειοθετήσουμε με σιγουριά είναι η εξής: η εγχώρια διαπλοκή κυβερνά και όλοι εμείς πληρώνουμε σταθερά τον λογαριασμό…

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ

Η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή αποφάσισε την παράταση της διάρκειας των αρχαιρεσιών κατά τρεις ημέρες, την Τετάρτη 19, Πέμπτη 20 και Παρασκευή 21 Μάρτη 2014. 

Πιο συγκεκριμένα οι αρχαιρεσίες θα διεξαχθούν:
1.    Tην Τετάρτη 19/3/2014 στα γραφεία του Συνδικάτου (Γλάδστωνος 3, στοά Φέξη, Ομόνοια 7οςόροφος), από ώρες 11:00 έως 19:00 και στο Εκλογικό Κέντρο του Τοπικού Παραρτήματος του Συνδικάτου στον Πειραιά που στεγάζεται στον 3ο όροφο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά (οδός Ομηρίδου Σκυλίτση 19 –Πειραιάς) από ώρες 12:00  έως 20:00.
2.    Tην Πέμπτη 20/3/2014 στα γραφεία του Συνδικάτου (Γλάδστωνος 3, στοά Φέξη, Ομόνοια 7οςόροφος), από ώρες 12:00 έως 20:00.
3.    Την Παρασκευή 21/3/2014 στο Καζίνο ΜΟΝΤ ΠΑΡΝΕΣ, στην Πάρνηθα, από ώρες 15:00 έως 24.00.
Η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή προχώρησε σε αυτήν της την απόφαση μετά τη συνεδρίασή της την Κυριακή 16 Μάρτη 2014, συνεκτιμώντας
  1. το σκοπό ίδρυσης και δράσης του Σωματείου που δεν είναι άλλος από την υπεράσπιση και προώθηση των συμφερόντων των εργαζομένων, όπως προβλέπεται από το Ν.1264/82 και το γεγονός ότι κυριότερο μέσο για την πραγματοποίηση των σκοπών του Συνδικάτου είναι η μαζικοποίησή του,
  2. τις εκκλήσεις, ιδιαίτερα κατά τις τελευταίες δύο ημέρες, συναδέλφων – μελών του Συνδικάτου για παράταση των αρχαιρεσιών προκειμένου να προλάβουν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα,
  3. το γεγονός ότι επειδή στο παρελθόν οι εκλογές του Συνδικάτου διαρκούσαν περίπου δέκα ημέρες αρκετοί συνάδελφοι κινούμενοι με αυτή τη σχηματοποιημένη πεποίθηση δεν προσήλθαν ακόμη να ψηφίσουν, πιστεύοντας όπως μας ανέφεραν χαρακτηριστικά «ότι έχουν ακόμη χρόνο».
  4. το δεδομένο ότι το Συνδικάτο καλύπτει όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής καθώς και τα νησιά του Αργοσαρωνικού, έχει πάνω από 10.000 εγγεγραμμένα μέλη – εργαζόμενους του κλάδου, οι οποίοι εργάζονται υπό συνθήκες εξαντλητικών ωραρίων, γεγονός που δυσκολεύει την προσέλευση τους στην ψηφοφορία.

12 Μαρ 2014

Ο ρόλος Δήμων – Περιφερειών στο μοντέλο διακυβέρνησης της Ε.Ε.


Χάρης Λαμπρόπουλος*
Α. Εισαγωγή
Είναι αδιαμφισβήτητο στοιχείο ότι όποια πλευρά των πολιτικών που ασκούνται μέσω του τοπικού κράτους και αν δει κάνεις, θα διακρίνει μια κάποιου τύπου εμπλοκή της ΕΕ. Αντίστοιχα στο επίπεδο διαμόρφωσης της πολιτικής παρέμβασης απέναντι στο τοπικό κράτος αναδεικνύονται γραμμές και στόχοι που πολλές φορές με ένα απόλυτο τρόπο αρνούνται να συμπεριλάβουν την πάλη ενάντια στην ΕΕ και τις πολιτικές της. Έχει κατά τη γνώμη μας μεγάλη αξία πέρα από τη μελέτη των ειδικών πλευρών που αναπτύσσονται πολιτικές, να ασχοληθεί κανείς τόσο με τη θεσμική σχέση του τοπικού κράτους με την ΕΕ και τη σύνδεση με το συνολικό μοντέλο διακυβέρνησης που προωθεί αυτή, όσο και με το ρόλο των δήμων και των περιφερειών στο αναπτυξιακό μοντέλο οικονομίας που προωθεί η ΕΕ για την υπέρβαση της καπιταλιστικής κρίσης και την απόκτηση πλεονεκτημάτων στα πλαίσια του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.
Β. Οι βασικές αρχές διακυβέρνησης της ΕΕ και η τοπική «αυτοδιοίκηση»
Σε όλη την πορεία εξέλιξης της ολοκλήρωσης της ΕΕ αναδεικνύεται σε κρίσιμο ζήτημα ο ρόλος της τοπικής «αυτοδιοίκησης». Από τα πρώτα βήματα συγκρότησής της διαμορφώνεται ένας πυρήνας κειμένων και συμβάσεων, που άλλες είναι δεσμευτικές και άλλες όχι, ο οποίος συγκροτεί τους στρατηγικούς άξονες  όσον αφορά το ρόλο και τις αρμοδιότητες της τοπικής «αυτοδιοίκησης».
Ενδεικτικά:
-Το 1989 διαμορφώνεται 

2 Μαρ 2014

Με αφορμή την Ουκρανία: Η αναγκαιότητα των καιρών

Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί αυτές τις μέρες για τις εξελίξεις στην Ουκρανία, επομένως δεν θα μείνουμε ούτε στα γεωπολιτικά χαρακτηριστικά της Ουκρανίας και στο γιατί αποτελεί πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ούτε στην ιστορία και τη χαρτογράφηση της «αντιπολίτευσης» και των «εξεγερμένων».

 Τα όσα διαδραματίζονται στην Ουκρανία αποτελούν ένα κορυφαίο επεισόδιο μέσα στην κρίση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και δείχνουν ξεκάθαρα τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για τον σημερινό κόσμο. Κι εδώ οι δυνάμεις της αριστεράς –όσοι τουλάχιστον θέλουν να αντιταχθούν σ’ αυτούς τους σχεδιασμούς– οφείλουν να σταθούν και να βγάλουν ουσιαστικά συμπεράσματα.
Στον σημερινό –δυσμενή για τους λαούς και τον κόσμο της εργασίας– συσχετισμό δύναμης και σε συνθήκες κρίσης, εντείνεται στο έπακρο η καταπίεση και η εκμετάλλευση. Δρομολογείται μια παλινόρθωση σχέσεων και καταστάσεων προοχτωβριανών τοπίων. Η μετατροπή περιοχών και χωρών σε σύγχρονες αποικίες, η υποδούλωση λαών. Το ξαναμοίρασμα περιοχών, η επαναχάραξη συνόρων, η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Η επιστροφή των εργασιακών σχέσεων, των συνθηκών εργασίας, των μεροκάματων, των όρων απομύζησης υπεραξίας, των όρων διαβίωσης των πλατιών λαϊκών μαζών, σε συνθήκες 19ου αιώνα. Ακυρώνεται ό,τι είχε καταχτηθεί χάρη στο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα –ακριβώς γιατί σήμερα ένα τέτοιο κίνημα απουσιάζει. Και όλα αυτά (που τα ζούμε και στη χώρα μας) είναι ζωτικής σημασίας για τη διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος, για την εξασφάλιση κερδοφορίας μέσα στην κρίση –και γι’ αυτό ακριβώς επιχειρείται να επιβληθούν με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο, με τη μεγαλύτερη επιθετικότητα και κυνισμό.
Το σύστημα λαχτάρησε, φοβήθηκε από την ιστορία του 20ού αιώνα και έβγαλε τα συμπεράσματά του ώστε να μπορεί να αποτρέψει νέους τριγμούς στην κυριαρχία του. Οργάνωσε αποτελεσματικότερα τους αντεπαναστατικούς μηχανισμούς, τους μηχανισμούς επιβολής και κυριαρχίας: την καταστολή και τρομοκρατία, την προπαγάνδα του, τις κάθε είδους προβοκάτσιες, τις μεθόδους χειρισμού, εξαγοράς, εκμαυλισμού, αποβλάκωσης των μαζών, το στήσιμο βελούδινων, πορτοκαλί ή όποιας άλλης απόχρωσης «επαναστάσεων», το ξαναγράψιμο της ιστορίας, τις φασιστικές εφεδρείες.
Μέσα σ’ αυτό το γενικό πλαίσιο πρέπει να ιδωθούν τα γεγονότα στην Ουκρανία σήμερα, στη Συρία χθες, τη Γιουγκοσλαβία προχθές, και ενδεχομένως στη Βενεζουέλα αύριο ή την Κύπρο μεθαύριο. Και εδώ τα γεγονότα είναι κραυγαλέα, δεν χρειάζονται πολλά λόγια και ιδιαίτερες αναλύσεις. Ευρωπαίοι και αμερικάνοι θέλουν την Ουκρανία «αποικία» γιατί έτσι εξυπηρετούνται γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντά τους και παράλληλα ξεδοντιάζεται ο ανταγωνιστής τους, η Ρωσία. Προετοιμάζουν λοιπόν και στήνουν την «εξέγερση» με κάθε τρόπο: με πακτωλό χρημάτων, με την υποδαύλιση εθνοτικών αντιθέσεων, με τη χρησιμοποίηση και τον εξοπλισμό εθνικιστικών και καθαρά φασιστικών ομάδων, με την ανάδειξη και στήριξη της «αντιπολίτευσης». (Όπου έχουν συμβεί ανάλογες πολιτικές ή καθεστωτικές ανατροπές την τελευταία 25ετία, πάντα προηγείται η προβολή μιας «αντιπολίτευσης» ή κάποιων «ηγετών της αντιπολίτευσης» γενικά κι αόριστα, χωρίς κανένα πολιτικό ή ιδεολογικό προσδιορισμό). Επεμβαίνουν ωμά και απροκάλυπτα στα εσωτερικά ενός τυπικά ανεξάρτητου κράτους υποστηρίζοντας την «εξέγερση», «διαμεσολαβώντας», υποδείχνοντας, απειλώντας και τελικά επιβάλλοντας την ανατροπή της κυβέρνησης. Τα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο Κίεβο στερούνται κάθε ίχνους αστικής ή διεθνούς νομιμότητας. Η κυβέρνηση εκδιώχτηκε πραξικοπηματικά, τα κυβερνητικά κτίρια και το κοινοβούλιο βρίσκονται υπό τον έλεγχο ένοπλων φασιστικών ομάδων, το ΚΚ τίθεται εκτός νόμου, ο Γιανουκόβιτς στέλνεται στη Χάγη, οι ευρωπαίοι αναζητούν ποιον θα ενθρονίσουν –την Τιμοσένκο ή άλλον «ηγέτη της αντιπολίτευσης» – η χώρα προχωρά σε διχοτόμηση με ή χωρίς εμφύλια σύρραξη και μια γενικότερη ανάφλεξη δεν είναι απίθανο ενδεχόμενο. Και όλα αυτά κυνικά, ωμά, απροκάλυπτα. Η «νομιμότητα» αφορά τον απεργό, τα λαϊκά κινήματα, όποιον διεκδικεί το δίκιο του, ή τον Καντάφι και τον Άσαντ –όχι όσους υπηρετούν τα συμφέροντα ΕΕ και ΗΠΑ. «Τρομοκράτες» είναι οι τούρκοι μέλη του DHKP-C που πιάστηκαν στου Γκύζη, διάφορες αριστερές και κομμουνιστικές οργανώσεις ανά τον κόσμο –όχι οι «διαδηλωτές» στο Κίεβο.
Αυτή η άγρια επιθετικότητα, η ωμή βίαιη επιβολή των σχεδίων τους δείχνει ότι αισθάνονται ανίκητοι ή μάλλον θέλουν να κάνουν τους εργαζόμενους και τους λαούς του κόσμου να νιώσουν ανίσχυροι, να πιστέψουν ότι είναι μάταιο, είναι αδύνατο να καταπολεμήσουν, να αποτρέψουν αυτά τα σχέδια, είναι αδύνατο να ξελασπώσουμε το μέλλον. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι μόνο ένα ισχυρό κομμουνιστικό κίνημα θα μπορούσε να τους απειλήσει –κι αυτό σήμερα δεν υπάρχει. Από την άλλη, οι δυνάμεις της αριστεράς, όσοι αναφέρονται στον κομμουνισμό, στο μεγαλύτερο μέρος τους έχουν αποδεχτεί –ομολογημένα ή ανομολόγητα– την παντοδυναμία του αντίπαλου και τη δική τους ανημπόρια. Κι αυτή η υπόκλιση στη ματαιότητα κάθε αντίστασης, κάθε προσπάθειας ριζικών επαναστατικών αλλαγών θεωρητικοποιείται, ντύνεται με κάθε λογής ιστορικούς, πολιτικούς και ιδεολογικούς αναθεωρητισμούς, οι όποιες ελπίδες εναποθέτονται στους εκλογικούς συσχετισμούς ή στις αυθόρμητες κινήσεις των μαζών, αναζητούνται νέα υποκείμενα ή κάποιος από μηχανής θεός, ενώ οι λαϊκές μάζες στέκουν αμήχανες μπροστά σ’ αυτό που ζούμε, απροετοίμαστες γι’ αυτό που έρχεται.
Στη χώρα μας, που εδώ και τρία χρόνια είναι πεδίο εφαρμογής των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, πεδίο ληστρικής εκμετάλλευσης και εξανδραποδισμού του λαού, που ο φασισμός έχει απλώσει την επιρροή του και οι συμμορίες του μπορεί να χρησιμοποιηθούν όποτε χρειαστεί, τα γεγονότα στην Ουκρανία δίνουν την αφορμή για να βγουν συμπεράσματα που οδηγούν σε συγκεκριμένα καθήκοντα και πράξη. Μέσα σ’ αυτό το μαύρο διεθνές περιβάλλον που μυρίζει μπαρούτι, με τη συγκεκριμένη κατάσταση στη χώρα μας, όσοι θέλουν να αντιπαλέψουν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, όσοι πιστεύουν ότι οι λαοί μπορούν τελικά να νικήσουν, οφείλουν να συσπειρωθούν γύρω από το καθήκον της ανασυγκρότησης της κομμουνιστικής αριστεράς, της ανάπτυξης κομμουνιστικού κινήματος. Γιατί μόνο ένα τέτοιο κίνημα στη χώρα μας και διεθνώς μπορεί να ανακόψει την επιστροφή στη βαρβαρότητα, μόνο αυτό φοβάται ο αντίπαλος. Μόνο αυτό μπορεί να προετοιμάσει και να οργανώσει το λαό, να στήσει μέτωπα, να συντονίσει και να καθοδηγήσει αποτελεσματικά τους επιμέρους αγώνες. Αυτός ο δρόμος είναι μακρύς, δύσκολος, επίπονος, αλλά αυτή είναι η αναγκαιότητα των καιρών που ζούμε. Και είναι ο μόνος δρόμος.
Της Χριστίνας Μπάρτσα.

Μαθητεία: «Νέες» συνταγές, με παλιά υλικά

Ορισμένες πλευρές, με αφορμή τα εγκαίνια της πειραματικής Σχολής Επαγγελματικής Κατάρτισης στο Ηράκλειο της Κρήτης
Οι μαθητευόμενοι θα εργάζονται με 8ωρη βάρδια για 5 μέρες τη βδομάδα. Το ημερομίσθιο της μαθητείας περιορίζεται στο ύψος του 75% του κατώτερου, δηλαδή 16,76 ευρώ με τα σημερινά δεδομένα
Προβάλλοντας τη μαθητεία σαν μέσο για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων, ο ΟΑΕΔ έκοψε την περασμένη Τρίτη την «κορδέλα» της πειραματικής Σχολής Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΣΕΚ) στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Η σχολή του Ηρακλείου καθώς και αυτή που προηγήθηκε το Δεκέμβρη στην Αθήνα δημιουργήθηκαν με τη συνεργασία μεταξύ του ΟΑΕΔ και του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου. Την πρωτοβουλία υποστηρίζουν τα υπουργεία Παιδείας της Ελλάδας και της Γερμανίας και εντάσσεται στην ευρύτερη προσπάθεια εισαγωγής στοιχείων του «γερμανικού μοντέλου» στην επαγγελματική εκπαίδευση της Ελλάδας.
Τη δυνατότητα ίδρυσης πειραματικών επαγγελματικών σχολών, όπως οι παραπάνω, έδωσε ο πρόσφατος νόμος (4186/2013), με τον οποίο η κυβέρνηση προχώρησε στην αναδιοργάνωση της επαγγελματικής εκπαίδευσης με κορμό τη μαθητεία. Με το συγκεκριμένο νόμο, η μαθητεία γενικεύεται στο σύνολο των επαγγελματικών σχολείων και σχολών, από τις σχολές του ΟΑΕΔ όπου περιοριζόταν η εφαρμογή της μέχρι πρότινος, και καθιερώνεται η «τάξη μαθητείας» για τα Επαγγελματικά Λύκεια.
Από τις επιχειρήσεις για τις επιχειρήσεις
Οι πειραματικές σχολές απευθύνονται

ΗΠΑ.Η κατάρρευση του μύθου των φαστ-φουντ


Ο πρόεδρος Ομπάμα ανέδειξε πρόσφατα τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων σε υπ’ αριθμόν ένα προτεραιότητα της θητείας του. Για να το πετύχει, πρέπει να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, ο οποίος παραμένει στάσιμος εδώ κι επτά χρόνια. Το γεγονός αυτό εξαπέλυσε ένα απεργιακό κίνημα στο χώρο των εργαζόμενων στα φαστ-φουντ, σε περισσότερες από εκατό πόλεις των ΗΠΑ.

Ο οδηγός που βγαίνει από το Ντέρχαμ της Βόρειας Καρολίνας και παίρνει το δρόμο για το Χίλσμπορο, εισέρχεται σε έναν αλλόκοτο τόπο. Με το που αφήνει πίσω του τους αριστοκρατικούς πύργους του πανεπιστημίου Ντιουκ, αρχίζουν να παρελαύνουν μπροστά στα μάτια του ένα McDonald’s, ένα Cracker Barel, ένα Wendy’s, ένα Chick-fil-A, ένα Arby’s, ένα Waffle House, ένα Bojangles, ένα Biscuitville, ένα Subway, ένα Taco Bell κι ένα Kentucky Fried Chicken (KFC). Όλα τα μεγάλα ονόματα της γρήγορης εστίασης μαζεμένα στη σειρά, σε μια λωρίδα μόλις ενάμισι χιλιόμετρο. Αν διασχίσει κανείς με τα πόδια την πολύβουη αρτηρία από άσφαλτο και θερμίδες, συνειδητοποιεί ότι τα γεωγραφικά της όρια καλύπτονται από λιγδωμένα χαρτιά και κύπελλα από χαρτόνι. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι εδώ το τοπίο το απολαμβάνεις συνήθως πίσω από το παρ-μπριζ και με ραδιοφωνική υπόκρουση. Εξάλλου, η παρουσία κάποιου πεζού στην άκρη του δρόμου αποσυντονίζει τους οδηγούς, λόγος για τον οποίο ο δημοσιογράφος που περπατούσε εκεί παρ’ ολίγο να πέσει δύο φορές θύμα τροχαίου.
Δεν ήταν, ωστόσο, το αυτοκίνητο αυτό που έπεσε πάνω μου με όλη του τη δύναμη. Ήταν μάλλον ένα όραμα : το γεγονός ότι κατάλαβα αυθόρμητα τι είναι αυτό που προσδίδει στη γρήγορη εστίαση την αδυσώπητη αποδοτικότητά της. Αρκεί ένα σύντομο πέρασμα από το Waffle House για να διαπιστώσει κανείς τι παίζεται σε αυτή τη βιομηχανία. H παρασκευή σε διαφορετικά στάδια, η παραγωγή βάφλας σε αλυσίδα, οι διπλές φριτέζες, η διάταξη των έτοιμων φαγητών, ακόμα και το μικρό έξυπνο πλαστικό καπάκι στο κύπελλο του καφέ με το καλαμάκι, ειδικά κατασκευασμένο για να απολαμβάνει ο πελάτης το ρόφημά του χωρίς να φοβάται μη χυθεί έστω και μια σταγόνα πάνω του : είναι τόσα τα πράγματα που μαρτυρούν την ανθρώπινη εφευρετικότητα, που δεν μπορείς να μην τα θαυμάσεις. Κι όμως, αυτό το απαύγασμα αποτελεσματικότητας έχει ως τίμημα μια τεράστια σπατάλη –σε καύσιμα, κλιματισμό, γη, σκουπίδια. Από τη μια, ένα έργο τέχνης βιομηχανικού σχεδιασμού. Από την άλλη, μια ανελέητη εκμετάλλευση φυσικών πόρων και εργατικού δυναμικού.
Σκεφτόμαστε με συγκίνηση τη θαυμαστή εθνική προσπάθεια που καταβλήθηκε για να φτάσουμε σε αυτή την επανάσταση της μαζικής γαστρονομίας. Οι αγροτικές επιδοτήσεις, τα αρδευτικά έργα, τα προγράμματα κατασκευής αυτοκινητόδρομων, όλα τα μεγάλα έργα για τα οποία υπερηφανεύεται η χώρα τα τελευταία 24 χρόνια συνέβαλαν στο να χτιστεί ένα έθνος εργοστασίων ζωοτροφής, μια οδός Χίλσμπορο σε ηπειρωτική κλίμακα ; Τόση συλλογική ορμή για να μπορέσουν κάποιοι να μαζέψουν ένα σωρό λεφτά, ενώ άλλοι χτυπιούνται για έναν άθλιο μισθό ;
Το περασμένο καλοκαίρι στο Ντέρχαμ, ένα ασυνήθιστο γεγονός αναστάτωσε τη βιομηχανία της γρήγορης εστίασης : μια απεργία. Απρόσμενη κίνηση, πόσω μάλλον όταν γίνεται σε μια πολιτεία όπως η Βόρεια Καρολίνα, η οποία φημίζεται για τη λυσσαλέα εχθρότητά της απέναντι στα συνδικάτα και παράλληλα αυτοπροβάλλεται ως ένα είδος λίκνου των φαστ-φουντ, καθώς τρεις από τις γίγαντες του εν λόγω τομέα –τα Hardee’s, τα Bojangles και τα Krispy Kreme- γεννήθηκαν στα μέρη της.
To κίνημα ξεκίνησε από ένα Burger King....