Τι διαβάζουμε αλήθεια αυτές τις μέρες σε ότι αφορά τον τουρισμό;
Τρεις είναι οι κατηγορίες ειδήσεων, απόλυτα συνδεδεμένες.
Η πρώτη μας λέει ότι θα ‘’βουλιάξει η Ελλάδα από τουρίστες’’.
Η δεύτερη ότι όλο και λιγότεροι θα πάνε διακοπές για όλο και λιγότερο διάστημα.
Η τρίτη αφορά τις συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενους στον τουρισμό: Απλήρωτος κόσμος, προβλήματα με ασφάλιση, μεροκάματα 12 ωρών με 20 ευρώ, πληρωμή μόνο με ποσοστό ή και μόνο με τα φιλοδωρήματα!
Ας κοιτάξουμε πίσω και βαθύτερα…
Ήταν Σεπτέμβριος του 2011 όταν η διεθνής εταιρεία συμβούλων McKinsey&Company, γνωστή για την κατά παραγγελία συγγραφή συμπερασμάτων, παρέδιδε στον ΣΕΒ την μελέτη που αυτός είχε ζητήσει με τίτλο: ‘’Η Ελλάδα 10 Χρόνια Μπροστά-Προσδιορίζοντας το νέο Μοντέλο Ανάπτυξης της Ελλάδας’’
Η μνημονιακή καταιγίδα ήταν ακόμη στην αρχή της, αλλά οι στόχοι της επέλασης για τους συμβουλάτορες του κόσμου του κεφαλαίου ήταν ξεκάθαροι.
Ας κάναμε μία σύντομη αποδελτίωση της διάγνωσης που έκανε κατά παραγγελία η εταιρεία συμβούλων και των ενεργειών θεραπείας που προέτασσε ειδικά σε ότι αφορά τη λεγόμενη ‘’βαριά βιομηχανία’’ της Ελλάδας, δηλαδή τον Τουρισμό.
Ποιες είναι λοιπόν οι κατά ΣΕΒ κακοδαιμονίες;
Πρώτα – πρώτα, υπάρχουν –λένε- πολλές μικρές επιχειρήσεις, που ‘’δυσκολεύουν την επίτευξη οικονομιών κλίμακας και την ανάπτυξη του ανταγωνισμού’’.
Δεύτερο ‘’πρόβλημα’’ ο «μεγάλος εσωτερικός τουρισμός», διότι δεν μπορεί να φέρει στη χώρα συνάλλαγμα και είναι φτηνοτουρισμός.
Τρίτο ζήτημα, το γεγονός ότι ο τουρισμός στην Ελλάδα είναι εν γένει, «χαμηλού εισοδήματος».
Το τέταρτο πρόβλημα, αφορά την αξιοποίηση της γης, τη δημιουργία υποδομών και το επενδυτικό πλαίσιο, καθώς θεωρείται ότι ‘’υπάρχουν πολλά εμπόδια που αποτρέπουν εκείνη τη μορφή ανάπτυξης που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες δομές ζήτησης’’.
Αυτονόητο είναι ότι οι ‘’λύσεις’’ προκύπτουν σχεδόν αυτόματα.
Έτσι λοιπόν…
Πρώτον, προτείνεται, η ‘’δημιουργία ποιοτικών υποδομών με ταυτόχρονη επιτάχυνση των επενδύσεων’’. Σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης επενδυτικά κεφάλαια θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στη δημιουργία 30- 35 πρόσθετων μαρίνων, 3-4 σημείων επιβίβασης/αποβίβασης τουριστών από κρουαζιερόπλοια, 15-20 Περιοχών Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ), 2-3 επιπλέον συνεδριακών κέντρων στις ευρύτερες περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, με την παράλληλη κατασκευή 50.000 παραθεριστικών κατοικιών. Είναι φανερό ότι αυτός ο σχεδιασμός, παρά τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται, θα οδηγήσει σε αφανισμό χιλιάδες μικρών τουριστικών εκμεταλλεύσεων.
Δεύτερον, προβάλλεται ανοιχτά η αναγκαία για ‘’αναθεώρηση του Χωροταξικού σχεδιασμού και άρση των υπερβολικών περιορισμών με στόχο τη διευκόλυνση της ανάπτυξης ποιοτικών υποδομών διαμονής, συμπεριλαμβανομένων ΠΟΤΑ και τουριστικών κατοικιών’’. Όλως περιέργως η κυβέρνηση κινήθηκε ήδη ταχύτατα νομοθετικά σε αυτή την κατεύθυνση. Η μελέτη μιλάει για ‘’αξιοποίηση του πλαισίου ‘fast-track’ με προσθήκη απλούστερων διαδικασιών αδειοδότησης και νομικής ομάδας για την προληπτική άρση νομικών εμποδίων για την επιτάχυνση των επενδύσεων στον τουρισμό’’, ορίζοντας ρητά ότι αυτό μπορεί να γίνει με βάση το ‘’πετυχημένο προηγούμενο της κατασκευής των Ολυμπιακών έργων’’! Της γνωστής σπατάλης και διαφθοράς που τώρα είτε μετριέται με ερείπια είτε με παραχωρήσεις σε ιδιώτες…
Τρίτη στόχευση είναι ‘’να αλλάξει το μίγμα των τουριστών σε όφελος των ανώτερων εισοδηματικών τάξεων, (από 62/38 σε 55/45 μίγμα μέσης/εύπορης τάξης) μέσω της ποιοτικής αναβάθμισης του προϊόντος «ήλιου και θάλασσας» και της επέκτασης του με κρουαζιέρες, θαλάσσιο τουρισμό, ΠΟΤΑ’’. Η αλλαγή της μορφής με μετάβαση προς τον τυποποιημένο μεγα-τουρισμό fast food, πάει λοιπόν μαζί με τον κοινωνικό αποκλεισμό των φτωχότερων τμημάτων της κοινωνίας.
Όμως, η νέα λοιπόν εποχή της τουριστικής βιομηχανίας, μπορεί να μην περιέχει λόγω λιτότητας ως τουρίστες φτωχούς και λιτοδίαιτους, εργαζόμενους, συνταξιούχους ή ανέργους, τους θέλει όμως ως σκλάβους εργαζόμενους σε αυτήν.
Η εικόνα αυτή θρυμματίζει τις αυταπάτες ολόκληρων περιοχών και εδικά εκείνων των επαγγελματιών, εργαζομένων ή/και ανέργων, που ευελπιστούν στο ξεπούλημα των παραλιών και τη δολοφονία της φυσικής ομορφιάς, ‘’μήπως και έρθουν δουλειές’’.
Οι δουλειές θα είναι ελάχιστες, θα δίνουν πικρό ψωμί για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς αξιοπρεπή αμοιβή και χωρίς προϋποθέσεις για επίδομα ανεργίας στη συνέχεια.
Αυτή είναι η μετα-μνημονιακή καπιταλιστική ανάπτυξη. Τα νούμερα θα είναι φτωχά και, κυρίως, δύσκολα θα μπορούν να κρύψουν το αιματηρό ταξικό της πρόσημο.
Στον αντίποδά της, βρίσκεται η διεκδίκηση των δικαιωμάτων για αξιοπρεπή και καλά αμοιβόμενη εργασία των εργαζομένων, κόντρα στην ασυδοσία των μεγαλοξενοδόχων και λοιπών μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων. Μαζί και η απαίτηση του καθολικού δικαιώματος στις διακοπές. Μα και η αδιαπραγμάτευτη υπεράσπιση της φυσικής ομορφιάς ενάντια στη βρωμιά της εμπορευματοποίησης και η διεκδίκηση για τουριστική δραστηριότητα σε κλίμακα ποιοτική, ανθρώπινη, φιλοπεριβαλλοντική, σε συνδυασμό με την απόρριψη της τουριστικής ''μονοκαλλιέργειας''. Αυτά και άλλα, ορίζουν μια άλλη αφετηρία στάσης και διεκδικήσεων., που αφορά όλους τους εργαζόμενου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου