ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ 2013 ΞΕΝ. ΤΙΤΑΝΙΑ. ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ROYAL OLYMPIC

Σε προηγούμενη εκδήλωση που κάναμε στο σωματείο μας την άνοιξη που μας πέρασε συζητήσαμε, οι λίγοι που μαζευτήκαμε, αν η συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία και στο εργατικό κίνημα θα ήτανε η προϋπόθεση για νικηφόρους και αποτελεσματικούς αγώνες.

Ένα από τα συμπεράσματα πού βγάλαμε ήταν ότι είναι τόσο λίγοι οι εργαζόμενοι πού θέλουν αλλά και μπορούν να οργανωθούν και να οργανώσουν, στη συγκεκριμένη συγκυρία, τόσο λίγοι, πού πρέπει να επιδιώκουμε τη μέγιστη συσπείρωση, συνεργατικότητα και αλληλεγγύη μεταξύ μας.

Άλλωστε και ένα πεντάχρονο να ρωτήσεις θα σου πει ότι είναι ακατόρθωτο να σπάσεις ένα δεματάκι από  ξερόκλαδα από ότι ένα μοναχό του.

Έχουμε την ευθύνη σαν πρωτοβάθμια σωματεία και σαν Δ.Σ για την ανημποριά μας να συσπειρώσουμε και να ενώσουμε τους συναδέλφους μας σε αυτά, να εντάξουμε τους εργαζομένους σε ένα μεγάλο κίνημα αντίστασης, ανάλογο της επίθεσης που δεχόμαστε. Επίθεση που δε θα σταματήσει αν δε μας τα πάρουν όλα.

Φυσικά όταν μιλάω για ευθύνη δεν μιλάω για τους συνδικαλιστές πού εξυπηρετούν εργοδοτικά συμφέροντα ή προσωπικά συμφέροντα.

ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ  ΑΛΛΑ ΕΝΟΧΟΙ.

Αυτούς τους αφήνω στην άκρη.

Θα πρέπει να αναρωτηθούμε τώρα,

…δεν μας τα έχουν πάρει ήδη όλα?

Τι έχει μείνει δηλαδή? Επειδή

σε λίγα ξενοδοχεία στην Αθήνα δουλεύουμε  5θήμερο 8ωρο με την κλαδική αυτό σημαίνει ότι

στα υπόλοιπα ξεν. στη χώρα και στα εστιατόρια

Δεν δουλεύουν 14ωρα?

Δεν δουλεύουν απλήρωτοι ή αδήλωτοι ή μάλλον και τα δύο?

Δεν δουλεύουν με μισθούς πείνας των 400 €?

Δεν δουλεύουν υπό καθεστώς τρομοκρατίας, με τον φόβο της απόλυσης και της ανεργίας?

Δεν έχει καταργηθεί, για εμάς και τις οικογένειες μας, η δωρεάν Υγεία, η δωρεάν Παιδεία κτλ.

Δεν καταργήθηκε το εποχικό επίδομα?

Δεν κατάργησαν τις συντάξεις μετατρέποντας τες σε επιδόματα πείνας?  κτλ

Δυστυχώς για εμάς, οι κυβερνόντες εδώ και 3 χρόνια με διάφορα σχήματα έχουν κατορθώσει αυτό που δεν έχουμε εμείς, την ενότητα δηλαδή της τάξης τους και την υπεράσπιση των συμφερόντων των δικών τους ανθρώπων, καθώς και το πιο σπουδαίο για μένα,

Να βρίσκονται πάντα ένα βήμα μπροστά.

Αυτοί περνάνε νόμους και προεδρικά διατάγματα  και εμείς σερνόμαστε από πίσω.

Λύση υπάρχει, η συμμετοχή στα σωματεία και στα συνδικάτα είναι μονόδρομος. Εκεί θα συζητήσουμε, θα διαφωνήσουμε, θα αποκτήσουμε εμπειρίες.

Εκεί όμως θα γίνει ο θυμός μας οργανωμένος νικηφόρος αγώνας.

Όποιος βάζει τώρα μπροστά δικαιολογίες για να μην συμμετέχει το μόνο σίγουρο είναι ότι φυγομαχεί.

Από την άλλη, όποιος υποθάλπτει την ενότητα των εργαζομένων αργά ή γρήγορα θα βρεθεί προ των ευθυνών του.

Όπως προανέφερα από τη μία έχουμε τους συναδέλφους πού θέλουν αλλά δεν μπορούν και από την άλλη εκείνους πού μπορούν αλλά δεν θέλουν.

Πχ. Θέλουν οι άνεργοι, οι εποχιακοί, οι επισφαλείς, οι extra κ.λ.π. αλλά δεν μπορούν είτε να βρουν τον δρόμο για τον οργανωμένο αγώνα είτε να βρουν τα κουράγια να χτυπήσουν την πόρτα του συνδικάτου και του σωματείου τους.  

Πχ. Μπορούν οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία στα μεγάλα επισιτιστικά κ.λ.π. αλλά δεν θέλουν γιατί ή φοβούνται την απόλυση ή δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει την ισοπέδωση της κοινωνίας πού συντελείτε από τα μνημόνια και ότι αυτοί και τα παιδιά τους θα είναι τα επόμενα θύματα.

Αν αποφασίσουμε να δουλέψουμε σε αυτά τα δύο προτείνουμε:

Α. Να οργανώσουμε τους ανέργους, τους επισφαλείς, τους εποχιακούς κ.λ.π. ανοίγοντας τους δρόμους για να βγουν από τα αδιέξοδα από τη κατάθλιψη και την απομόνωση, βοηθώντας τους να ενταχθούν σε ένα πλαίσιο πάλης για να πάρουν σιγά σιγά πίσω τη ζωή που τους ανήκει.

Ο κάθε συνάδελφος λοιπόν πού είναι σε επαφή με το συνδικάτο και τα σωματεία ,αλλά και το κάθε Δ.Σ. των σωματείων οφείλουν να καταγράψουν, σε μία βάση δεδομένων που να ενημερώνετε συνέχεια και να έλθουν σε επαφή αν όχι προσωπικά, έστω μέσο facebook, μέσο emails, πρωταρχικά προσφέροντας ενημέρωση και  αλληλεγγύη και μετά κάλεσμα σε συζητήσεις, συνελεύσεις ή κινητοποιήσεις.   

B. Για αυτούς πού εργάζονται αλλά φοβούνται ή αδιαφορούν να συμμετέχουν μήπως πρέπει να τους πλαισιώσουμε διαφορετικά.

Μήπως πρέπει να φτιάξουμε δίπλα τους σωματεία ΚΥΤΤΑΡΑ του εργατικού κινήματος και όχι απλά Δ.Σ. δύο-τριών ατόμων ανδρείκελα ενός κεντρικού οργάνου.

Σαφώς σωματεία με ταξικό προσανατολισμό, πού να επεξηγούν στο συνάδελφο τι είναι αυτό, και με λόγια και με πράξεις.

Σωματεία, πού να λειτουργούν  κατ’ ουσία .

- Να προστατεύουν και να υπερασπίζουν τους εργαζόμενους

- Να τους οργανώνουν προσφέροντας τους συνάμα εναλλακτική ενημέρωση και επιμόρφωση.

-Να τους εντάσσουν στη δράση.

Αναδεικνύοντας έτσι τη συνεργατικότητα και την αλληλεγγύη πού θα πρέπει να έχουμε και έχουμε εμείς οι εργαζόμενοι.

Ξεφοβίζοντας και δραστηριοποιώντας συνάμα τους συναδέλφους μας.

Τέλος έχουμε κάνει πρόταση και έχουμε επιχειρήσει να οργανώνονται κοινές ανοιχτές εκδηλώσεις-συνελεύσεις από ξενοδοχεία  και επισιτιστικά που γειτονεύουν, σε διαφορετικούς χώρους κάθε φορά, σε συνεργασία με τα παραρτήματα του συνδικάτου, ώστε να δυναμώσουν οι μεταξύ μας σχέσεις, να συσπειρωθεί και άλλος κόσμος γύρω από τον αγώνα που κάνει το συνδικάτο και τα επιχειρησιακά που συντονίζονται με αυτό. 

 καλή δύναμη.