Η Ελλάδα θα ακολουθήσει το επιτυχημένο πρότυπο της Ιρλανδίας?

...Η ελληνική αστική τάξη προσπαθεί να αντιγράψει το ιρλανδικό μοντέλο σε μια προσπάθειά της να πάρει κάποια θέση στο διεθνή καταμερισμό μέσα σε ένα κλίμα έντασης και ενίσχυσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού καθώς η υπερσυσσώρευση και η αδυναμία κερδοφόρας τοποθέτησης δημιουργεί αξεπέραστα αδιέξοδα. Οι τομείς στους οποίους επιδιώκει να ενταχθεί το ελληνικό κεφάλαιο είναι αυτοί του τουρισμού και του διαμετακομιστικού σταθμού που θα στηρίζονται στους χαμηλούς μισθούς, στην ανυπαρξία κοινωνικών εισφορών και φόρων από το κεφάλαιο, και στην απόλυτη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων....





ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ

« τόσο για τηνέξοδο από την κρίση, όσο και για την προεδρία της ΕΕ», ανέφερε ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, σε κοινές δηλώσεις του με τον ιρλανδό ομόλογό του,«Η 
Ιρλανδίαέχει μετατρέψει την κρίση σε επιτυχία», τόνισε ο κ. Σαμαράς,
http://www.tanea.gr/news/politics/article/5019247/samaras-tha-akoloythhsoyme-to-epityxhmeno-protypo-ths-irlandias/
«Η Ιρλανδία είχε από δεκαετίες κάνει τη μεγάλη επιλογή της ανταγωνιστικότητας καιτης εξωστρέφειας και όταν βρέθηκε σε σοβαρή κρίση ήταν και πάλι ηανταγωνιστικότητα και η εξωστρέφεια που την οδήγησαν έξω από τη κρίση. Τηνεπιλογή αυτή της εξωστρέφειας και της ανταγωνιστικότητας κάνει και η κυβέρνησή μας. Θα ακολουθήσουμε το παράδειγμά της Ιρλανδίας και στην άλλη επιλογή τής χαμηλής φορολογίας.
http://news247.gr/eidiseis/politiki/samaras_protypos_mas_h_irlandia.2265145.html
Ιρλανδία. Μια μικρή, λίγο πάνω από 4,5 εκατομμύρια κάτοικοι, χώρα του μακρινούβορρά. Μια χώρα φτωχή που κατ’ επανάληψη είχε πληγεί από λιμούς και ιδιαίτερααυτού του 1846 που είχε σαν αποτέλεσμα 1,5 εκατομμύρια νεκρούς από πείνα.Ιρλανδία. Η χώρα που η πείνα και η φτώχεια οδηγούσαν μεγάλο μέρος τουπληθυσμού της στη μετανάστευση ιδιαίτερα προς τις ΗΠΑ. Η χώρα λάφυρο τωνΒρετανών που απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1921. Αυτά ήσαν εκείνα με τα οποίαη η Ιρλανδία απασχολούσε την ιστορία. Αυτά και οι ηρωικές προσπάθειες τωνΙρλανδών της κατεχόμενης Βορείου Ιρλανδίας να απελευθερωθούν από τη Βρετανικήκυριαρχία. Όλα αυτά μέχρι και τη δεκαετία του 1990. Ξαφνικά η Ιρλανδία άρχισε να απασχολείτον τύπο, αλλά και την ιστορία, με κάτι τελείως διαφορετικό από τα προηγούμενα. Μετους μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας της. Ήταν πλέον ο κέλτικοςτίγρης. Όλα αυτά όμως μέχρι το 2008 οπότε και κατέρρευσε ο, σε απίστευτο βαθμό,μοχλευμένος τραπεζικός τομέας της με τις ζημιές του να μεταβιβάζονται στο δημόσιο.Η Ιρλανδία ήταν μία από τις χώρες της ευρωζώνης που υποχρεώθηκε, προκειμένουνα διασώσει τις τράπεζες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου που ήσαν άρρηκτασυνδεδεμένες με αυτές, να παραχωρήσει την εξουσία στην τρόικα. Το ΔΝΤ, την ΕΕκαι την ΕΚΤ. Η Ιρλανδία απασχόλησε και πάλι τον τύπο και το παγκόσμιο ενδιαφέροναυτή τη φορά εξαιτίας της κατάρρευσής της.
Τον τελευταίο χρόνο η Ιρλανδία προβάλλεται και πάλι σαν το επιτυχημένοπαράδειγμα εφαρμογής των πολιτικών λιτότητας και της βίαιης δημοσιονομικήςπροσαρμογής που της επιβλήθηκε σε αντιπαράθεση μάλιστα με την Ελλάδα που δενείναι ιδιαίτερα υπάκουη και γι αυτό ο λαός της παθαίνει όσα παθαίνει. Το παράδειγμαμάλιστα της Ιρλανδίας προβάλλεται και από το ελληνικό πολιτικό προσωπικό τουκεφαλαίου σαν το υπόδειγμα που πρέπει να ακολουθήσει και η Ελλάδα προκειμένουνα βρει το δρόμο της ανάπτυξης. Της καπιταλιστικής εννοείται. Ταυτόχρονα ηΙρλανδία και τα όσα εκεί συμβαίνουν, ή λένε πως συμβαίνουν, αποτελεί και μια απότις προπαγανδιστικές συνιστώσες της ελληνικής κυβέρνησης προκειμένου ναπειστούν οι πληττόμενοι από την βίαιη επίθεση του κεφαλαίου στην εργασία νακάνουν υπομονή και να περιμένουν την ανάπτυξη που έρχεται.

Όλο το άρθρο εδώ: http://eparistera.blogspot.gr/2013/11/blog-post_24.html

Τι μπορούμε να συμπεράνουμε από τα παραπάνω;

1. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 η Ιρλανδία λόγω των μεταβολών που συντελούνταν στον παγκόσμιο καπιταλισμό και στο διεθνή καταμερισμό αρκετές εταιρείες αναζητούσαν φορολογικούς παράδεισους. Η Ιρλανδία λόγω του σχετικά μικρού μεγέθους της και το ότι μέλος της ΕΕ πρόσφερε στις εταιρείες αρκετές ευκαιρίες που αυτές δεν τις άφησαν ανεκμετάλλευτες μεταφέροντας μέρος των δραστηριοτήτων τους στην Ιρλανδία.
   
2. 2. Οι εταιρείες που μετέφεραν δραστηριότητές τους στην Ιρλανδία ήσαν κυρίως αυτές της φαρμακοβιομηχανίας και των κομπιούτερ.
   

3. Η ιρλανδική αστική τάξη και το πολιτικό προσωπικό της προσπάθησαν, και σε κάποιο βαθμό κατάφεραν, να εντάξουν την Ιρλανδία σε ένα νέο διεθνή καταμερισμό δίνοντας ιδιαίτερα προνόμια στις πολυεθνικές εταιρείες.
   
4. 4. Η διαδικασία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση του ΑΕΠ της Ιρλανδίας. Ένα μέρος αυτού του πλούτου μεταφέρθηκε και στους εργαζόμενους από το 2002 περίπου και μετά ως κα το ξέσπασμα της κρίσης. Παράλληλα αυξήθηκε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και ο ιδιωτικός δανεισμός μεταξύ αυτού βεβαίως και ο δανεισμός των νοικοκυριών.
   

5. Η παγκόσμια κρίση του 2008 έδειξε και τα όρια της Ιρλανδικής οικονομίας αλλά και του μοντέλου της. Η αδυναμία ανάπτυξης είναι εμφανέστατη και εντάσσεται φυσικά μέσα στο συνολικότερο πλαίσιο της χρόνιας και γενικευμένης κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Η ιρλανδική οικονομία έγινε ιδιαίτερα εξαρτημένη επομένως από τους κλάδους αυτούς. Οποιαδήποτε μεταβολή στις διαθέσεις και τα συμφέροντα των συγκεκριμένων εταιρειών μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή την ιρλανδική οικονομία. το ίδιο θα συμβεί και από την ανάπτυξη των παραπάνω δραστηριοτήτων και εκτός των αναπτυγμένων χωρών κάτι εξαιρετικά πιθανό και που ήδη άρχισε να γίνεται πραγματικότητα.
   
6. Η ελληνική αστική τάξη προσπαθεί να αντιγράψει το ιρλανδικό μοντέλο σε μια προσπάθειά της να πάρει κάποια θέση στο διεθνή καταμερισμό μέσα σε ένα κλίμα έντασης και ενίσχυσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού καθώς η υπερσυσσώρευση και η αδυναμία κερδοφόρας τοποθέτησης δημιουργεί αξεπέραστα αδιέξοδα. Οι τομείς στους οποίους επιδιώκει να ενταχθεί το ελληνικό κεφάλαιο είναι αυτοί του τουρισμού και του διαμετακομιστικού σταθμού που θα στηρίζονται στους χαμηλούς μισθούς, στην ανυπαρξία κοινωνικών εισφορών και φόρων από το κεφάλαιο, και στην απόλυτη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων.Οι επιλογές αυτές του ελληνικού κεφαλαίου και του πολιτικού προσωπικού τους είναι υποχρεωτικές καθώς ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει περιέλθει σε κατάσταση κρίσης και βαθιάς αστάθειας και ανισορροπίας. Παράλληλα, πέρα από τα εξαιρετικά αρνητικά δεδομένα για τους εργαζόμενους, η επικράτηση του παραπάνω μοντέλου εμπεριέχει εξαιρετικούς κινδύνους. Η επικράτηση ενός μοντέλου σαν αυτού της Ιρλανδίας και μάλιστα σε τομείς υπηρεσιών σε μια εξαιρετικά ασταθή γεωπολιτικά περιοχή μπορεί να οδηγήσει, και κάποια στιγμή θα οδηγήσει, στην απόλυτη καταστροφή.
   

Το αν οι επιλογές του γίνουν πράξη εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Κάποιοι από αυτούς είναι αντικειμενικοί και εξαρτώνται από τη δυνατότητα της ελληνικής οικονομίας να ανταποκριθεί στις βίαιες προσαρμογές που απαιτεί η ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και η προσπάθειά του να πάρει θέση στον διεθνή καταμερισμό. Οι υποκειμενικοί λόγοι εξαρτώνται από την κοινωνία και τους εργαζόμενους. Θα υποταχθεί στο νέο καθεστώς φτώχειας και αυταρχισμού με περιορισμένα πολιτικά, κοινωνικά ανθρώπινα δικαιώματα ή θα αντιδράσει οργανωμένα και συνειδητά προκρίνοντας και επιβάλλοντας ένα άλλο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα; Εδώ η ευθύνη των πολιτικών υποκειμένων της αριστεράς είναι τεράστια.