15 Δεκ 2013

Με αφορμή τους αγώνες για τις Συλλογικές Συμβάσεις και το παράδειγμα των ξενοδόχων.



Στις 3 Δεκέμβρη, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ οργάνωσε συνδικαλιστική σύσκεψη για το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων. Συζητήθηκαν η κατάσταση που διαμορφώνεται σε κάθε κλάδο, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ομοσπονδίες και τα κλαδικά σωματεία να υπογράψουν Συμβάσεις, η τακτική και τα επιχειρήματα της εργοδοσίας, οι δυνατότητες που υπάρχουν με καλύτερη συσπείρωση και συντονισμό, διακλαδικά και τοπικά, να μεγαλώσει η πίεση στις εργοδοτικές ενώσεις.
Η σύσκεψη έγινε σε μια περίοδο που η συντριπτική πλειοψηφία των κλαδικών Συμβάσεων έχει λήξει. Οσες είναι ακόμα σε ισχύ, έχουν υπογραφεί από τις πλειοψηφίες του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και προβλέπουν μεγάλες μειώσεις σε μισθούς, υποχώρηση από κατακτήσεις που αφορούν σε ωράρια, άδειες, επιδόματα, προστασία της μητρότητας κ.ά.
Ο συνειδητός συμβιβασμός της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας με τις εργοδοτικές ενώσεις και η υπογραφή απαράδεκτων συμβάσεων, όπως αυτή στο Εμπόριο και στα Ξενοδοχεία, η αποδοχή της «ανταγωνιστικότητας» ως κριτηρίου διαμόρφωσης των μισθών, δυσκολεύουν τη μάχη που δίνουν τα ταξικά κλαδικά Συνδικάτα και οι Ομοσπονδίες για κλαδικές Συμβάσεις στο ύψος του 2009, ως βάση διαπραγμάτευσης για παραπέρα αυξήσεις στους μισθούς. Στα παραπάνω προστίθενται ο κατακερματισμός των εργασιακών σχέσεων, ο φόβος της απόλυσης, η γενίκευση των επιχειρησιακών και των ατομικών συμβάσεων.
Για να έχει αποτέλεσμα η μάχη της Σύμβασης, απαιτεί πολλαπλάσιες προσπάθειες και δυνάμεις σε σχέση με το παρελθόν, πιο σύνθετη ιδεολογική αντιπαράθεση με την εργοδοσία και όσους τη στηρίζουν.
Να εξαντληθεί κάθε περιθώριο
Ενάντια σε αυτήν τη γραμμή και τα ιδεολογήματα, οι ταξικές συνδικαλιστικές Οργανώσεις όχι μόνο δεν εγκαταλείπουν τη μάχη των Συμβάσεων, αλλά, στις νέες συνθήκες και χωρίς να υποτάσσονται στον αρνητικό συσχετισμό, προσπαθούν να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο, για να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά η διεκδίκηση της υπογραφής Σύμβασης, με το πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει. Να υποχρεωθεί η εργοδοσία να μετακινηθεί από την αδιάλλακτη στάση που κρατάει μέχρι σήμερα στους περισσότερους κλάδους.
Αξιοποιώντας την πείρα των προηγούμενων χρόνων, αλλά και την εμπειρία που μεταφέρθηκε στη σύσκεψη του ΠΑΜΕ, τρεις κλάδοι ξεχωρίζουν αυτό το διάστημα για τη δραστηριότητα και τις κινητοποιήσεις τους με αίτημα την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης, χωρίς βέβαια να είναι οι μοναδικοί.
Οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία, στον επισιτισμό και τον τουρισμό ξεκίνησαν μετά την απεργία στις 6 Νοέμβρη έναν νέο κύκλο συσκέψεων, συνελεύσεων και κινητοποιήσεων, με συντονισμό σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο. Την περασμένη Πέμπτη, το κλαδικό Συνδικάτο της Αττικής οργάνωσε συγκέντρωση και πορεία προς την έδρα της Ενωσης των ξενοδόχων και μετά στη ΓΣΕΒΕΕ.
Σήμερα, Κυριακή, η Ομοσπονδία εργαζομένων στο Φάρμακο διοργανώνει πανελλαδική σύσκεψη με σωματεία του κλάδου, για συζήτηση, συντονισμό και παραπέρα οργάνωση του αγώνα. Την Πέμπτη, οι εργαζόμενοι στα Πρακτορεία Τύπου έκαναν στάση εργασίας και συγκεντρώσεις σε όλες τις βάρδιες στα πρακτορεία της Αττικής. Συζήτησαν τις εξελίξεις στον κλάδο και εξουσιοδότησαν το ΔΣ να καθορίσει τις επόμενες κινητοποιήσεις για την υπογραφή Σύμβασης. Πήραν μέτρα για το δυνάμωμα της ταξικής ενότητας στον κλάδο, με την απόφαση να τροποποιήσουν το καταστατικό της Ενωσης και να εγγράψουν τους εργαζόμενους στις εργολαβίες, που γενικεύονται στα Πρακτορεία.
Θυμίζουμε ότι η προσπάθεια να περιφρουρήσουν την απεργία τους στις 5 Νοέμβρη χτυπήθηκε από τα ΜΑΤ, με εντολή των μεγαλοεκδοτών και της κυβέρνησης. Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι εκεί που υπάρχουν αγωνιστικά σκιρτήματα σε σωστή κατεύθυνση, για την υπογραφή Σύμβασης και άλλες διεκδικήσεις, εκεί που γίνονται διεργασίες από τα κάτω, η εργοδοσία ανησυχεί και προσπαθεί να πάρει μέτρα, προληπτικά και κατασταλτικά.
Το παράδειγμα των ξενοδόχων
Απ' όλα τα παραπάνω, αξίζει να σταθεί κανείς στη συνάντηση που είχε την Πέμπτη αντιπροσωπεία του κλαδικού Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ενωσης Ξενοδόχων. Κοντολογίς, ο εκπρόσωπος των μεγαλοξενοδόχων είπε στους συνδικαλιστές ότι στις σημερινές συνθήκες δεν είναι υποχρεωτική η υπογραφή Σύμβασης. Οτι αν υπογραφεί τελικά Σύμβαση, αυτή «δε θα χαροποιήσει» τους εργαζόμενους. Οτι ο κλάδος είναι από τους λίγους που έχουν ακόμα Σύμβαση και ότι μεγάλοι κλάδοι, όπως το Εμπόριο, κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς Σύμβαση, επειδή οι εργαζόμενοι δε δέχονται παραπέρα μείωση μισθών κατά 13%.
Πώς μεταφράζονται όλα αυτά; Οτι οι μεγαλοξενοδόχοι ετοιμάζονται για Σύμβαση που θα ρίχνει ακόμα πιο κάτω τους μισθούς των εργαζομένων, παρά το γεγονός ότι η φετινή ήταν μια ιδιαίτερα κερδοφόρα χρονιά γι' αυτούς. Ενδεικτικά: Με βάση τα προσωρινά στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, το οκτάμηνο Γενάρη - Αυγούστου 2013, η εισερχόμενη ταξιδιωτική κίνηση έφτασε περίπου στα 12,6 εκατ. επισκέπτες, παρουσιάζοντας μία αύξηση κατά 14,7% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Οι ταξιδιωτικές εισπράξεις στο οκτάμηνο, αυξήθηκαν κατά 13,7% φτάνοντας τα 8,7 δισ. ευρώ.
Το καλοκαίρι του 2012, η πλειοψηφία στην Ομοσπονδία του κλάδου είχε υπογράψει σύμβαση με τους ξενοδόχους που προέβλεπε μειώσεις 15% στους μισθούς. Το επιχείρημα ήταν τότε ότι η προηγούμενη ήταν μια κακή χρονιά για τον τουρισμό και ότι οι εργαζόμενοι θα έπρεπε «να βάλουν πλάτη», για να μη χάσουν τη δουλειά τους. Το επιχείρημα αυτό περιέφερε στα ξενοδοχεία η συνδικαλιστική πλειοψηφία, για να δικαιολογήσει την υπογραφή της στην απαράδεκτη συμφωνία με τους εργοδότες. Κόμπαζε, μάλιστα, ότι διέσωσε τη Σύμβαση, αφού οι εργοδότες αρνούνταν ακόμα και να συζητήσουν με τους συνδικαλιστές σε άλλους κλάδους.
Τα ίδια λέει τώρα η εργοδοσία. Η οποία, επιπλέον, παρά την κερδοφόρα χρονιά, ετοιμάζεται να προτείνει νέα μείωση στους μισθούς των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Ποιος κέρδισε και ποιος έχασε από τα «κομπρεμί» της Ομοσπονδίας με την εργοδοσία; Εχασαν οι εργαζόμενοι, που είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται και τις εργασιακές τους σχέσεις να ποδοπατιούνται ακόμα περισσότερο. Κέρδισαν οι εργοδότες, που τώρα γίνονται πιο επιθετικοί.
Εχοντας, μάλιστα, εξασφαλίσει ένα γενναίο μερτικό από τα προγράμματα «μαθητείας», απαλλάσσονται από το παλιό προσωπικό και γεμίζουν τις επιχειρήσεις τους με νέους και πάμφθηνους εργαζόμενους. Αρα, ούτε τη δουλειά τους εξασφάλισαν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι με την υπογραφή της Σύμβασης το 2012. Χώρια που έκλεισαν εκατοντάδες μικρότερες μονάδες, νικημένες στον ανταγωνισμό με τα ξενοδοχειακά μεγαθήρια.
Τώρα, η εργοδοσία επανέρχεται και απειλεί ότι αν δε δεχτούν μειώσεις, θα πάθουν ό,τι και στο Εμπόριο, που κινδυνεύει να μείνει χωρίς Σύμβαση. Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι ακόμα και να έρθει ανάπτυξη, όπως τώρα στον τουρισμό, η εργοδοσία δεν πρόκειται να αλλάξει ντορό. Θα γίνεται ολοένα και πιο επιθετική ενάντια στους εργαζόμενους, για να κατοχυρώσει και να επεκτείνει ό,τι τους πήρε πίσω την περίοδο της κρίσης. Το παράδειγμα, βέβαια, δεν αφορά μόνο τους ξενοδοχοϋπαλλήλους, αλλά τους εργαζόμενους σε όλους τους κλάδους.
Συνδικαλιστικό κίνημα σε ποια κατεύθυνση;
Εδώ πρέπει να προβληματίσει και το εξής: Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι αν γίνει κυβέρνηση, θα επαναφέρει τον κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ. Βεβαίως, προσθέτει ότι η αποκατάσταση του λαϊκού εισοδήματος θα πραγματοποιείται εφόσον προχωρά η ανάπτυξη της οικονομίας. Υπόσχεται όμως ότι το δικό του μείγμα διαχείρισης θα εξασφαλίσει την καπιταλιστική ανάπτυξη. Το παράδειγμα των ξενοδόχων είναι όμως αποκαλυπτικό για το αντίθετο.
Η κερδοφορία στον κλάδο φέρνει προτάσεις για νέες μειώσεις -και όχι για αυξήσεις- στους μισθούς καθώς και κατοχύρωση αρνητικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Η τάση για μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης είναι αντικειμενική και αναγκαία προϋπόθεση για την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας σε συνθήκες οξυμένου διεθνούς ανταγωνισμού. Εμπόδια σε αυτήν την τάση μπορούν να μπουν μόνο με όρους ταξικής πάλης, με όρους αγώνα σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου.
Μια ακόμα πλευρά: Αν πίστευε κανείς τις φανφάρες του ΣΥΡΙΖΑ ότι συνιστά ανατροπή προς όφελος του λαού η εκλογική του ενίσχυση και το κέρδισμα κάποιων επιπλέον θέσεων στα συνδικαλιστικά όργανα, μαζί με τους πρώην του ΠΑΣΟΚ, θα περίμενε ότι το κίνημα από καλύτερες θέσεις θα έδινε τη μάχη των Συμβάσεων. Αυτό βέβαια δεν έγινε.
Αντίθετα, μέσα στο 2012, μετά τις εκλογές του Ιούνη, έληξε ένας μεγάλος αριθμός κλαδικών Συμβάσεων που είτε δεν ανανεώθηκαν, είτε αντικαταστάθηκαν από κατάπτυστες επιχειρησιακές και ατομικές, είτε υπογράφτηκαν κλαδικές με μεγάλες μειώσεις. Ορισμένες, μάλιστα, από αυτές, όπως στο Εμπόριο, φέρουν την υπογραφή και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΠΑΜΕ έγραφε στο κείμενο για τους μισθούς: «Η ανάπτυξη που αναφέρουν, δεν αφορά το λαό. Είναι ανάπτυξη του κεφαλαίου και των κερδών του, επομένως βάρβαρη, αντιλαϊκή, απάνθρωπη. Είναι ανάπτυξη που προϋποθέτει την εξαθλίωση και την ανέχεια της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, τη δουλειά - σκλαβιά με μισθούς πείνας, τη δουλειά χωρίς δικαιώματα μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Η επίθεση στους μισθούς και σε ό,τι δικαιώματα έχουν απομείνει θα συνεχιστεί αμείωτη (...) Απέναντι στην επίθεση κεφαλαίου και κυβέρνησης ο μόνος δρόμος είναι η οργάνωση της πάλης, η υπεράσπιση των Συμβάσεων, η αντίσταση στην επέκταση της ελαστικότητας και στη μείωση των μισθών. Η ανακοπή αυτής της πορείας είναι σήμερα το πρώτο καθήκον συνδικάτων και εργαζομένων.
Το ΠΑΜΕ έχει ξεκάθαρα καλέσει τους εργαζόμενους να μην υποκύψουν. Να αγωνιστούν για Συλλογικές Συμβάσεις με δικαιώματα που θα ικανοποιούν τις ανάγκες τους, με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα με βάση τις ανάγκες μας (...) Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να συντονιστούν δυνάμεις, Σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, ώστε η μάχη για τους μισθούς και τις Συλλογικές Συμβάσεις να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων προκειμένου να αναχαιτιστεί η επίθεση εργοδοσίας - κυβέρνησης.
Οι εργαζόμενοι απέναντι σε αυτήν την εξέλιξη έχουν μόνο μία απάντηση. Να οργανωθούν στα σωματεία τους, στους κλάδους, να οξύνουν την ταξική τους πάλη, με ταξικά προσανατολισμένο και οργανωμένο αγώνα, ανοίγοντας το δρόμο για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της κοινωνίας».
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου